fourteen

• dün 38. istanbul film festivali kapsamında izlediğim, yönetmenliğini dan sallitt'in yaptığı 2019 yapımı film.
  
  film dünya prömiyerini geçtiğimiz şubat ayında gerçekleştirilen 69. berlin film festivali'nde yapmıştır.
  
  filmin sinopsisi: mara ve jo'nun arkadaşlıkları çocukluk yıllarına dayanıyor. aslında birbirine hiç benzemeyen, hayatta farklı yönlere gitmiş bu iki genç kadının en iyi arkadaş olduğuna ilk bakışta inanmak çok zor. ikili arasındaki ilişkinin dinamiklerini kavramak için onları yavaş yavaş tanımak gerekiyor. senarist ve yönetmen dan sallitt de filminde uzun yıllara yayılan bir süreçte, belki ilk bakışta önemsiz görünebilecek gündelik olaylar aracılığıyla mara ve jo'nun ortak noktalarını ve farklarını bize aktarıyor. epeydir özlediğimiz eski usul amerikan bağımsız sineması'nın tadını taşıyan film, iki kadının zaman içerisinde uzaklaşıp yakınlaştığı arkadaşlığını, dozunda bir duygusallıkla ele alıyor.
  
  iki arkadaşın yıllara dayanan dostluğuna ışık tutan film, izlemesi biraz sabır isteyen bir hikayeye sahip. arkadaşlık kavramına birçok farklı yönden değinmeyi başarsa da filmin ilk dakikasından itibaren ritmini bozmadan ilerleyen durağanlığı filmi izlemeyi zaman zaman oldukça zorlaştırıyor. filmin yaklaşık ilk bir saatlik diliminde karakterlerin mevcut yaşlarındaki dönemine tanıklık etsek de son 20-25 dakikalık süreçte zaman atlaması hiç beklenmedik bir şekilde aniden gerçekleşerek önce iki sene sonrasına daha sonra da yaklaşık 5-6 sene sonrasına götürüyor seyirciyi ve bu da filmi senaryosal anlamda bir hayli kopuk ve sıkıntılı hale getiriyor. filmin son 10-15 dakikasında olayların biraz daha izlenir olması seyirciyi birazcık olsun rahatlatsa da filmin geneline yayılan bayık hava maalesef filmin kalitesini düşürüyor. filmde dikkate değer bir başka özellik de hiç müzik kullanımının olmamasıydı.
  
  filme puanım: 6