mevsimlik çocuk işçilerin sesi ol

• uluslararası çalışma örgütünün (ilo) 12 haziran'ı "dünya çocuk işçiliğiyle mücadele günü" ilan etmesinin yıldönümünde önüme düşen ve kanayan yarayı kanırtan başlık. ilo verilerine göre dünyadaki on çocuktan biri işçi. kimi merdiven altında kimi tarım sektöründe ve pek çoğu da tehlikeli işlerde köle gibi çalıştırılıp emekleri sömürülüyor. okuldan oyundan uzak,3 kuruş için umutlarından uzak yaşıyorlar. dinlenme, yeterli beslenme ve sağlıklı barınma olmadan ne kadar yaşanabilirse tabii. "peki ya güvence?" diye soran çıkmaz herhalde. herhangi bi iş kazasında işyerinin tüm kusurları ailenin "maddi ve manevi tüm zararlarımız karşılandı" vazgeçmesine yetecek patron faturasıyla görmezden geliniyor. "çocuğunu kaybetmiş aile manevi ölçütteki zararına pey biçebilir mi?" sorusuna konforlu evlerimizde elimizdeki akıllı aletlerle ahkâm kesmek büyük aymazlığa girer. diğer aile üyelerininin işsiz kalması tehdidi ve geçim sıkıntısına iyi gelen üç beş sıfırlı faturanın değerini anlamamız için empati limitimiz yetmez.
  dolmuşun arka tarafı nı hassasiyetinden dolayı kutluyorum ve bu çabasını çok ama çok değerli buluyorum. özellikle köy öğretmenlerinin yaptığı işe sonsuz saygı duyuyorum. çünkü çocuğun heyecanını,saf öğrenme coşkusunu, kırılganlığını,ona sahip çıkana karşı olan ve büyüse de kaybolmayan sevgisini, bağlılığını biliyorum. tahmin filan değil, net biliyorum.
  (bkz: il milli eğitim müdürlüklerinden ekşisözlük yazısı/@alisintavsani)