mesai saatinde delirmek

• sabahtan solunuzdan kalkıp işe geldiyseniz, olmadık bir yoğunluk üzerinize bindiyse, olmayacak hatalar gelip sizi bulduysa işte o an zıvanadan çıktığınız andır. insan sinirden ağlayası gelir mi? geliyo işte. birisi bişi dese de elinde kalsam isteği.
  insan onca uğraşıp hayalini kurup aldığı bilgiyarı parçaladığı hayalini kurar mı ya? işte bu anda kuruyor. bununla mutlu oluyor.
  ayrıca bu anlarda kurduğum en büyük hayallerden biri de "benim ürünüm en züpperi" diye dört dönen pazarlamacılardan bir kaçını evire çevire dövmek. yeminle yaa. boş konuşmak mesleğe girmek için ilk kriter sanki heriflerde.
  bir nevi patlıyorum hacı sendromu bu. ucu yok bucağı yok.
  yeter ulan evime gitmek jakuzimde havyar ve şampanya tüketmek istiyorum.
  
  edit : eve geldim. ne havyar... ne şampanyaa... jakuzi bile yok. şofben de bozukmuş. ühühühühühühü
  neyse bulgur pilavı , kuru fasulye de tutar yerini. yemekten önce de ellerimi yıkarım oldu bitti.