komagene

• ümraniye'de de sütçü imam caddesi üzerinde bir şube açan, yine tabelasında "4000 yıllık lezzet" ibâresi bulunan çiğ köfteci.
  
  açılalı epey zaman oldu aslında. bir akşam trafik tıkanmıştı ve çarşı durağında inip 1 durak fazladan yürümek zorunda kalmıştım. yürürken yeni açıldığı her hâlinden belli olan buranın önünde bekleyen bir çalışan, elindeki tepsiden gelene geçene ikramda bulunuyordu. çok ısrar ettim, "almayayım, acı bana dokunuyor, geceleri kıvranıyorum" diye yalvardım, o benden daha çok ısrar etti ve o yeşil yaprağa sarılı çiğ köfteyi yedim. evet yedim. çok güzeldi. lâkin acıydı. daha ameliyat olmamıştım. o gece yine uyuyamadım. o günden sonra yine ikna olurum korkusu ile bir daha uzun süre önünden yaya geçmedim dükkanın. otobüste trafikte 1 durak sabrettim, kimi zaman arka sokaktan dolaştım. nihayetinde geçenlerde korkumla yüzleşerek (aslında unutmuştum) önünden geçerken dükkanı farkedip irkildim. önce teyakkuza geçtim, kimse durdurmadı ve bir şey de ikrâm etmedi. daha sonra ameliyat olmuşluğum aklıma geldi, yiyebilirdim artık, bekledim, bakındım, kimse gelmedi. tabelaya baktım, komagene yazıyordu, "koma gene beni uykusuz" diye mırıldandım, eve doğru devam ettim. bu da böyle bir anılar grubumdur.