eylemcilik

• şeylerin doğasının temellerinin, insan yaşamı ve düşüncesinin başlıca gerçekliğinin “değişim”, “etkinlik” ve “eylem” kavramların da yattığını öngören felsefi öğretiler bütünü. en şiddetli dışavurumlarını nietzsche ile marx’ın felsefelerinde bulan; marx’ın ünlü on birinci tezinde “felsefeciler şimdiye dek dünyayı çeşitli biçimlerde yorumlamakla yetindiler, oysa ki yapılması gereken dünyayı değiştirmektir” sözleriyle ifade ettiği; “zihin dünyası”ndan çok “yaşam dünyası”na, “kurgu”dan çok “gerçeklik”e, “düşünce”den çok “eylem”e ağırlık veren felsefe anlayışı. (felsefe sözlüğünden alıntıdır.)
• hoşunuza gitmeyebilir ama şuracıkta şöyle dursun:
  
  "'şikôyeti bırak, kolları sıva' sloganıyla özetlenebilen aksiyonizm, adorno'nun sıkça eleştirdiği toplumsal pratiklerden biri. adorno'yo göre aksiyonizmin temelinde, toplumu değiştirebilme konusunda elden ne kadar az şey geldiği gerçeğinin yarattığı umutsuzluk duygusu yatar. aksiyonizm; düşünmekten ve eleştirel düşünümden vazgeçen, hatta genel anlamda kuramdan geri çekilen bir insan tipinin izleyeceği bir toplumsal pratiktir. aksiyonizmin doğrudanlığı, onun fetiş niteliğini oluşturur. öznel kudretinin tükendiğini fark eden birey, aksiyonizm fetişi sayesinde, sahip olduğunu zannettiği toplumsal önemini ispat etmeye ve toplum içinde önemli birisi olduğunu göstermeye çalışır. aslında bir tür güçsüzlük gösterisine dönüşen
  aksiyonizmin kapsamı, televizyonlarda yemek tarifi veren programlardan terörist saldırılara kadar varır. adorno'yo göre aksiyonizm, aslında sahte bir eylemlilik halidir. bütünüyle sistemli, dolaylı bir toplumsal düzen içinde insanlar, söz konusu sahte eylemlilik halleriyle kendilerine doğrudan, dolaysız ve sistemdışı özgürlük alanları yaratmaya çalışmaktaysalar da, bu halleri, zorunlu bir yanılsamaya dayanmaktadır. "
  
  cogito/sayı 36