kırlangıç çığlığı

• spoiler uyarısı eklemeyen bir hıyar yüzünden kitabın ortasında katilin kim olduğunu öğrendiğim ahmet ümitin son kitabı.
  o hıyar yüzünden ilk defa bir polisiye romanı katilini bilerek okudum.
• --- spoiler ---
  
  ' çok empati kuruyorsunuz başkomserim ' dedi. ' ne dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne insanlar bu kadar inceliği... ' ( syf.350 )
  
  --- spoiler ---
• geleneksel olarak yine tanıtım filmiyle gelen, yeni ahmet ümit polisiyesi: https://youtu.be/vnx7qltsbv4
• sonunda en gereksiz insanın, son beş-on sayfada kurguya dahil olmuş bir çöpçünün, temizlik görevlisinin, belki de alakasız bir bıçakçının, belki de rahmetli dedemin (alakasız olması elzem) katil çıkacağı kitap olacaktır.
  
  çünkü ahmet ümit asla yanıltmaz, anlatır ve anlatır, en sonunda katil halam filan çıkar.
  
  (bkz: sultanı öldürmek)
• başkomiser nevzat romanı.
  --- spoiler ---
  
  kitap da yer yer günümüz sorunları yer yer siyasi problemler yer alıyor. nevzat ı seviyorum ama yanında çalıştırdığı komiser ve kriminoga hitap şekline uyuz oluyorum. başkomiser"alicim" veya "zeynepcim" diye hitap eder mi ya? kitap daki diyalog realizmine gölge düşürüyor. onun dışında kitap akıcı ve kendini okutuyor. katili tahmin etmek ise çok basit oldu. ya alper di ya da savcı. diğer kitaplara nazaran aşırı basitti. ama ters köşe yapılabilirdi. düşünsenize katil ali çıkıyor efsane olurdu. unutulmaz bir kitap olabilirdi.
  --- spoiler ---
• vasat bir ahmet ümit kitabı.
  
  elveda güzel vatanım’ı okuyunca çok beğenmiştim. sonra tüm kitapları böyle güzel mi diye sordum. arkadaşlar bab-ı esrarı da oku dediler. sonra operasına gitmeden önce kitabını okuyayım diye ninatta’nin bileziğini okudum, bu kitaba da bayildim. elveda guzel vatanim tarihi yönü kuvvetli bir romandı. ninatta’daki şiirsel anlatım ve hikaye güzeldi.
  
  bir şans daha verelim diye kırlangıç çığlığını aldım. kitabı okuduktan sonra hiç bir tortu kalmadı bende.
  
  hikaye derinliği yok. oradan oraya koşuşturan bir komiser. sürekli o da olabilir bu da olabilir katil diye bir koşuşturma.
  
  bittiğinde de eee bu kadar mı? bu muydu diye kalakalma.
  
  bir de başkomiserin zeynepcim, alicim diye plaza dili ile konuşması. babacan biri “cim” eki kullanmaz.
• 3 günde bitirdiğim roman ama ben kitabı akıcı olduğundan kısa sürede bitirmedim. tasvirleri atladim, sadece konuşmaları okudum çoğu bölümde. aksi halde bitiremezdim.
  
  katili ne yazık ki karakter ilk kez okurun karşısına çıkınca tahmin ettim. hadi ben tahmin ettim, ama nevzat komiser tahmin edemedi de 400 sayfa dolanıp durdu ve sonra şans eseri buldu ya işte bu hayalkırıklığıydı.
  
  ahmet ümit'in - diğer tüm çok satan yazarlar gibi- iyi bir editöre ihtiyacı var. nevzat, komiser nevzat mi arka sokaklardaki rıza baba mi belli değil, evgenia sinir bozucu derecede iyi ama uyuz, suriyeliler konusu araya sıkıştırılmış kalmış, zeynep-ali aşkında bir gram inandırıcılık yok, karakterler devamli resmi gazete dili kullanıyor ("katletmek" kelimesini çok eğreti duruyor polislerin günlük konuşma dilinde), ayrıca mis gibi körebe diye isim verecekken kırlangıç çığlığı çok zorlama.
  
  daha önce de yazmıştım başka bir romanı için, yine yazayım. yazarımız, komiser nevzat serisine devam edecekse ali ve zeynep'in perspektifini gördüğümüz bölümler olmalı. bir de araya sosyal mesaj sokmaya gerek yok. suçtan ve hukuktan bahsediyoruz zaten, daha da alâ sosyal mesaja gerek yok.
• yine on numara beş yıldızlı ahmet ümit romanı. polisiye okuyabildiğim tek yazar. bu kadar mı güzel anlatılır, bir katil bu kadar mı güzel gizlenir. ben tabiki yine tahmin edemedim.
  şu an ki gündemle de oldukça paralel konulu bir kitap. kesinlikle okuyun derim.
• yazarın, çıraklık döneminde yazıp ustalık döneminde yayınladığını düşündüğüm, son derece yüzeysel yazılmış derinliği olmayan kitabıdır.
  sultanı öldürmek, istanbul hatırası, beyoğlunun en güzel abisi, elvada güzel vatanım'dan sonra yazıldığı düşünüldüğünde okurun artan beklentilerine cevap verememiştir. ayrıca, yeni karakter yaratmada sorun yaşayıp hemen hemen tüm kitaplarında aynı karakterleri kullanmasını, kitaplarında tarihe, bilime ve toplumsal bilince duyduğu saygının hatrına bağışlamış olsak da (cezaevinde olmasından mıdır nedir) emrah serbes'i taklit etmiş olması affedilir gibi değil.
  
  (bkz: behsat ç)
  
  --- spoiler ---
  
  *seri katil cinayetlerinin yıllar sonra taklit edilmesi
  *yıllar önceki seri cinayetleri araştıran emekli başkomiserin soruşturmaya dahil olması
  *bir önceki emekli başkomiserin yardımcısının kopya cinayetlere bulaşması
  *kimsesiz çocuklar yurdunun emekli olan eski müdürünün öldürülmesi
  *ana karakterin yalnız yaşaması ve kızının ölmüş olması
  *seri katilin kurbanlarının bir uzvunu kesmesi(kulak/parmak)
  *kurbanların sadece çocuk tacizcilerinden/tecavüzcülerden seçilmesi
  *katilin ekipten çıkması ve daha bir süre şey.
  --- spoiler ---
  tamam polisiye yazıyorsun da bukadar benzerlik tesadüf olabilir mi?
• ahmet ümit'in mart ayında yayımlanacak olan yeni romanı.
  
  "vicdanını yitirmiş bir dünyadan başka nedir ki cehennem?”
  
  acıyı gördüm. gözlerinin ortasında bir çiçek gibi büyüyen irisin önce ağır ağır büzülmesini, ardından çığlık gibi ansızın patlamasını gördüm. titreyen dudaklar, bal mumuna dönüşen yüzleri, çöken yanakları, irileşen elmacık kemiklerini, birer mağara gibi derinleşen göz çukurlarını, kurumuş ağızların içinde pelteleşen dilleri gördüm.
  
  anladım ki benliğimizin farkına vardığımız an, acının pençesinde kıvrandığımız andır.
  
  çığlık değil, ürperiş değil, evet, nereden geldiğini bilmediğim o vahşi iniltiyi kalbimin derinliklerinde duydum. soluksuz kaldım, boğazım kupkuru, alnım ateşler içinde, tuhaf bir hülyaya kapılmışım gibi sürüklendim o dipsiz boşlukta. hayatın en karanlık sırrıyla yüzleştim.
  
  karanlığın her aşamasından geçtim, akan kanın sesini duydum, ölümün serinliğini damarlarımda hissettim.
  
  geçmişin kamburunu çoktan söküp attım sırtımdan.
  
  insanın insanı öldürdüğü o ilk ânı gördüm, katilin zafer haykırışını, kurbanın korku çığlığını işittim.
  
  her an uyanmaya hazır o muhteşem dürtüyü bastırmak, insanlığın en masum haline, en saf doğasına dönmemek için yıllarca ihanet ettim kendime. kendimle birlikte bütün dünyayı da kandırdım. neredeyse başaracaktım ama bırakmadılar, benim adıma onlar öldürmeye başladılar.
  
  işte bu yüzden geri döndüm..."