mevsimlerin insanlara yaptığı fenalıklar

• ismet özel şiiri. 1992'de dergahta çıktığı yazıyor nette.
  
  mevsimlerin insanlara yaptığı fenalıklar
  
  mevsimlerin bizim âşıklarımız olduklarını bilmezdim
  bizi duysunlar için doluyorlarmış meğer etrafımıza
  koynumuzdan her geçişinde kendine yol edermiş bir mevsim
  ve gelirmiş sargımız kalkıverince uyarak çağrımıza
  
  ruhu saran zevklerden sözaçtı da nice yıldır nice insan
  kimseler anlatmadı sargıların kaldırıldığı zamanı
  söylenmedi çıplak kaldı mı ruh neydi hemen rengi koyultan
  neydi öperken akıtır öpülürken pıhtı kılardı kanı
  
  özlenen bir pişmanlık diye tarif ederler aşkı sorarsak
  ve her sevilen nobran biraz her mevsim severken birer zorba
  çözülür tirseleşir çatık ten sonra tekrar toparlanıcak
  farkederiz üstümüzde bir çentik hangi mevsimden acaba
  
  bir yemini hatırlatsın diyedir belki de yazdansa bu iz
  uzayan gün bıktırıcı setreylemeyen karanlık müzevir
  insan olmaktan kalan elemin zamkı gibi belli belirsiz
  depreşen o ilk yeminden başka yazın herşey alelâdedir
  
  herşey bir soruyu katederkenki hayatımız kadar ürkek
  taze şarap herbirimiz son korkusuna garkolmaya teşne
  köhneleşmekten kaçarken güç ararız kahverengi ve erkek
  böyle kalır bir güz lekesi yükü artan göklerden kinâye
  
  yani hata önceye ait önce öbür yüz öpülecekti
  öbür gölden içecektik kaplamasaydı çabuk sineyi kış
  üşüdük terkedilmekten utandık ruh kendini içe çekti
  aldırdık aldanmak için çentik dedik oysa sadece yanlış
  
  koyverin matemi tasvire çengiyle köçek çullanadursun
  her yanlışı yeşeren dal fışkıran otla kapatsak n'olur
  ağlayış buldu eşin neydi adı ko bahar coşkusu olsun
  yüze vurmaz artık elem yapışır âdeme göğsünde solur
  
  kitâbe
  
  bende mevsim denilen üftâdelerin yardığı yer apaçık
  esebilsin sevgililer diyerek cân içre dünden hazırım
  korkarım kalmazsa sevişmekten bir yangılı yer ya da sıyrık
  ömrüm fenâlıklara kayıp ağulanmazsa ben ne yaparım
  
  dergah -1992
  ismet özel
• (bkz: beni bu güzel havalar mahvetti)
• (bkz: depresyon)
• lise cikislarinda kizlarin etekleri sonbaharin o tatli ruzgarlariyla ucusmaya baslayinca boyle icimiz fenalasirdi mesela.
• ilkbahar; aski getirir
  yaz; aski götürür
  son bahar; hasreti getirir
  kis; kalbi öldürür
• şair okurken "mevsimlerin insana yaptığı fenalıklar" der şiirin adı için.
  
  http://www.youtube.com/watch?v=tkoknnxwqwk
• havalar hafiften ısınmaya başlayınca,
  
  "özlenen bir pişmanlık diye tarif ederler aşkı sorarsak
  ve her sevilen nobran biraz her mevsim severken birer zorba
  çözülür tirşeleşir çatık ten sonra tekrar toparlanacak
  farkederiz üstümüzde bir çentik hangi mevsimden acaba"
  
  dizeleriyle dizlerimi titretmeye başlayan başucu şiirim...
• (bkz: ben her bahar aşık olurum)
• her bahar aşık olanları biraz dizginlemek için ilkbahar etrafa sümüklü insanlar dağıtır.
  
  (bkz: polen alerjisi)
• en güzel şiir isimlerinden biri. duyunca insan bi fena oluyor.