michael billig

• ona göre milli kimliğin işlemini yerine getirebilmesi için,öncelikle bireyin milli kimliğin ne anlama geldiğini bilmesi gerekir başka bir değişle milletin kimlerden oluştuğunu,hangi özelliklere sahip olduğu hakkında bir fikri olması gerekir.bu bilgi farklı kaynaklardan gelir.örneğin mlli tarihlr zaman içinda yolculuk eder,bir halkın öyküsünü anlatırlar “bizim” halkımızın öyküsünü ancak tek başına milli topluluğu kurgulamak yeterli değildir.aynı zamanda “yabancı”toplulukları kurgulamak gerekir,bizden farklı olan kültürümüz benzersiz kılan “ötekileri” bu aşamada “kalıp tipler” devreye girer. biz normal olanı standartları temsil ederken sapmalar anormallikler onlara mal edilir.
  çeşitli yollarla bize tanımlanan kimliğimizi milletimizi asla unutamayız çünkü milli kimliğimiz bize sürekli hatırlatılmaktadır.bu süreçte rutin dil alışkanlıklarının önemli bir rolü vardır.milli kimliği unutulamaz kılan minik tanıdık sözlerdir,görkemli cümleler değil.banal milliyetçiliğin sırrı küçük kelimelerde yatar.biz,onlar,burası gibi.bu kelimerin en çok kullanıcılar ise siyasetçilerdir.
  siyasetçilerin asıl önemi tanıdık simalar olmalarından kaynaklanır.20. yy. da en sık karşılaştığımız yüzler onlarınkidir.güne onların ne dediklerini gazetelerden okuyarak başlar,günü akşam haberlerinde onları izleyerek kapatırız.siyasetçiler modern çağın starlarıdır,sözleri her gün milyonlarca insana ulaşır.bu bağlamda ne söyledikleri ve bunları nasıl söyledikleri çok önemlidir. en az bunun kadar önemşi bir noktayse siyasetçilerin millet adına konuşmaları ve millete seslenmeliridir.böylelikle isminiz geçmeden kimliğiniz belirlenir.