• insan ilişkilerinden anlamayan yobazın tekidir. kaç kilometre öteden evinize ziyarete gelmişiz, aylardır görüşmemişiz, beyefendi/hanimefendi odasından çıkmak bilmiyor, pc telefon başında takılıyor, tuvalete gitse bile salona bi ugrayıp merhaba demeden geri kaçıyor. hiç mi terbiye almadınız anlamadım ki, insanda azcık utanma olur, millete bir görüneyim der. bazen kafam atarsa bu kişinin odasına ben dalıyorum aniden selam vermek için, insanlık görsün biraz, toplasın kendini hem.
  • sizi sevmiyordur, bu kadar basit.
    çok sosyal bir insan olmama rağmen evimize o kadar çok misafir gelirdi ki sadece sevdiklerim için odamdan çıkardım. sevmediklerime de hiç görünmez, hoş geldiniz bile demezdim çünkü hoş falan gelmezlerdi.
  • ona gelmiş olsanız zaten çıkar. iyi anlaştığınız biri olsa çıkar. yaşıtınız olsa çıkar. çıkmak istemiyor ise zorlamamak lazım. gönülsüz gönülsüz size merhaba hoşgeldin dese ne demese ne
  • benim o, gram sevmiyorum misafirleri. bi keresinde tam 3 saat çişimi tutmuştum.
  • benim, ailemdeki insanlarin arkadas olduklariyla muhabbetim olacak diye bir zorunluluk yok. normalde de insan icine cikmiyorum zaten. misafir gelince de odama 5 litre su, 2 ekmek, domates peynir, sarj cihazi, elektronik cihazlar, okuma kitaplari alip kendimi her ihtimale karsi hazirliyorum. olur da gitmezlerse bir hafta bile yetecek muhimmat depoluyorum anlayacaginiz.

    inançlı olduğum zamanlar tüm ibadetleri eksiksiz yerine getirirdim ama cuma namazlarına gitmek istemezdim kalabalıklara dalmayı sevmediğimden.

    bazıları da böyle işte, misafirler üstüne alınmasın. dışarıda denk gelsem yine selam vermem. size has bir durum yok yani
  • (bkz: eve misafir gelince odaya saklanmak)
  • mecbur mu sana görünmeye?
    demek ki görmeye değer de değilsin yani.
  • eve gelen misafirin çok da s.kinde olmayan yabani.

    misafir yabaniyi değil, yabani portakalda vitaminken tanıştığı ebeveynlerini görmeye geliyor.
  • ilk kez şu sözlükte açılan bir başlık bana tam uyuyor. o yabani benim!

    bana mı sordunuz da geldiniz? ben sizin saçma sapan muhabbetinizi çekmek zorunda mıyım?

    zaten tüm gün koşturmacayla, bir şeylerle uğraşmayla geçiyor. kendime ayıracağım kısıtlı zamanı da; bir tane lüzumsuzun dünyanın en önemsiz konusu olan, ama tekrar tekrar anlatmayı muhabbet etmek sandığı saçmalıkları dinlemeyle harcayamam.

    ve doğru tespit, insan ilişkilerinden anlamam. umurumda da değil!
  • en azından samimi.
    aynısı bana yapılınca hiç eleştirdiğim bir davranış değil. ha ben yapar mıyım? hayır.
hesabın var mı? giriş yap