• onlarca yil evvel. para biter ve hicbir sekilde bulunamaz. universitenin ilk yilidir. pek arkadas yoktur. yurtta kalinir. simdinin parasiyla 5 lira vardir cepte. her gun yarim ekmege yetecek kadar para. bursun yatmasina 1 hafta-10 gun falan vardir. 1 hafta-10 gun boyunca okula yuruyerek gidilir ve sadece yarim ekmek ve yurt dolabinda kalan kiloluk kayisi receli yenir. 1 hafta-10 gun sonra yatan burs sonrasi alem yapilir. kayisi recelinden o kadar cok igrenilmistir ki; o gunlerden sonra agza kayisi receli asla konmaz. ne zaman kayisi receli gorunse, ne zaman kayisi recelini ismi anilsa o 1 hafta-10 gunluk suren unutulmaz ogrencilige dair garibanlik anisi hafizada canlanir. onlarca yil gecti aradan agzima kayisi receli koymadim bir daha.
    koymayacagim da. oyle...
  • üniversiteyi yeni kazanmıştım antep üni. bana yurt çıkmamıştı, kuzenimin bir arkadaşı vardı onunla tanıştım, aynı eve çıkmaya karar verdik. neyse bir ev bulduk teras kat kirası da uygun. yani ev dediğime pek bakmayın, terasın kapısı yok yan yana iki oda.allahtan odaların kapısı vardı. neyse geçtik eve eşya falan derken biraz toparladık. havalar güzeldi o zaman ve çok bi rahatsızlık yaşamadık. ama artık havalar soğumaya başlamıştı ve duvarlar sadece tuğlayla örmeydi yok böyle bir soğuk, dışarısı odalarımızdan daha sıcaktı. bir elektrik sobamız vardı üşümesin diye üstüne battaniye örterdik(evin ne kadar soğuk olduğunu düşünün ) uyurken sadece burnunu çıkarabiliyorsun bu derece. neyse bir gün bir yağmur yağdı rüzgarla beraber bütün yağmur içerde, yemek yapıyoruz ocağın olduğu kısımda yağmur damlıyor yemeğe gitmesin diye şemsiye tutuyorduk hayatta kalmak için resmen mücadele veriyorduk. aradan bir kaç ay geçti ve yeni bir eve taşındık ama o ilk teras evde yaşadığımızı unutmak mümkün değil.
  • aslinda pek gariban degildik ama o zaman tum tersler kitabi pahali geliyordu,babama soyleyememistim,siniftaki arkadasimin sinifannesi olan hatunu almisti bana,kizi bulsam birdaha tesekkur ederdim..
  • (bkz: öğrenci evinde ödenmediği için kesilen elektrik)
  • ekmek arası mayonez ketçap yiyip açlığı gidermek.
  • lisede yaşamış olduğumuzdur
    cuma namazına izin veriyorlardı ben ve kâfir arkadaşım sigara içmek için bu izinleri kullanıyorduk paramız yoktu köpekler gibi açtık iki adamdan çıkan para toplam 1tl gittik o paraya bir cafe unlu mamülleri tarzı bir yere 1 ekmek istedik kadın bize bakıp poşete koyarken burada yiyeceğiz dedik ısıtayım mı diye acıyarak sordu iyi olur dedik ve kafede bir ekmeği ikiye bölerek aç köpekler gibi yedik
  • her şey para çekmek için yanaştığım bankamatiğin kartımı yutması ile başlamıştı. kırmızı uyarı lambaları yanıp sönünce paniğe kapılan ben, arkamdaki aslen 'dolandırıcı' olan adamın yardımıyla, güya kartı kullanıma kapatan telefon görüşmesini yapmış ve 5 kuruşsuz kalakalmıştım. maslak'tan beşiktaş'a giden dolmuşçu abinin "gel kardeşim öğrencilikte olur öyle şeyler" diyerek beni okula ücret almadan götürmesi buruk mutluluğumla hissettiğim en gariban hatıramdı..

    kendimi günün sonunda dolandırılmış ve hesabımdaki tüm para çekilmiş halde bulmak ise acınasıydı
  • sene 2010 ankara'da öğrenciliğimin 3. yılı, pederle aramız açık uzun zamandır para göndermiyor, öğrenim kredisi ve geçici işlerle geçinmeye çalışıyorum. arkadaşla evi taşıdık daha doğrusu ben taşıdım o şehir dışında yazlık bir işte çalıştığı için gelemedi. deli gibi parasız kaldım yeni evde, ekmek alacak para yok anasını satayım. para isteyecek kimsem de neredeyse yok, sorduklarım da yok diyor. o parasızlığın ilk günü akşam sokağa çıktım çevrede meyve ağaçları vardı ama tek bulabildiğim biraz dut oldu onu yedim. utandığım için kimse görmesin diye akşam çıkmıştım avcı toplayıcılığa. sonrasında ne yaptığımı hiç hatırlamıyorum, açlık ve parasızlık sık sık tekrar etti ama o hafta yaşadığım açlık en az 2-3 gün sürmüştü, demek ki bilinçaltım bile hatırlamak istemiyor detayları. allah kimseyi açlıkla sınamasın.
  • cebimde para bitmiş farkında değilim . dersten çıktım akşam 5 gibi.kıs mevsimi erzurum’dayim lapa lapa kar yağıyor . abimi aradım gelip beni almadı :( . arkadaştan borç para da istemeye çekindim . üniversiteden merkeze 20 dk karda bata çıka yürüdüm.
  • (bkz: hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları)
hesabın var mı? giriş yap