• (bkz: burcularda ders çalışıyorum babacığım)
  • bir üniversitede okurken dayı ile yaşamak değildir.
  • liseyi ve üniversiteyi aileden ayrı, gurbet ellerde okuyan biri olarak imrendiğim hadise. belki içinde olsaydım, bu sefer ''keşke ayrı okusaymışım yaa'' da diyebilirdim. insanlar hangi durumdan hoşnut oldular ki zaten?
  • kendi ayakların üzerinde duramazsın. hep anne baba korumacılığı vardır çünkü. farabi yaparsın, erasmus istersin. kısacası üniversite hayatını tam olarak yaşayamamaya neden olur.
  • bu durumda üniversiteye ilk başladığında liseye devam ettiğin izlemine kapılmak çok olasıdır. zaman ilerledikçe arkadaşlarda kalarak aradaki yaşam farkını kapatmaya çalışılır.
  • hayalindeki üniversitenin bulunduğu şehirle ailenin yaşadığı şehrin aynı olmasından kaynaklanan durum.
    aileye atar yapıp ben yine de yurtta kalıcam desen de;
    yurt yönetiminin ailenin beyan edilen antalya adresinde bulunmadığını ve doğru adres bildirimi istedikten sonra,
    "üzgünüz ailesi bu şehirde olan öğrencilere yurt sağlayamıyoruz" cevabı ile; pılınızı pırtınızı toplayıp, tıpış tıpış eve dönmeniz gerçeğidir.

    olmasındır; üniversite okumayı seçmişseniz, aile yanında olmamalıdır.
  • aile ile yaşarken üniversite okumaktan tek farkı devrik cümle olmasıdır.
  • arkadas getiremezsin, super eglenceli hardcore parti yapamazsin, betonarme sinavin icin tek basina calismak zorundasin, sigarayi odanda icersin kahvehane gibi bir odaya sahipsindir. ancak insani tum ihtiyaclarin icin kicini kipirdatmana gerek yok annen hepsini senin icin yapacaktir cunku universite okurken evde kaliyorsundur.
  • yalnız yaşayan biri olarak her gece düşüme giren harika hal
  • net bir şekilde liseye devam etmektir.
    boşa edebiyat yapmayın lan, 23 yaşına gelip aileden hala ayrılmamış ya da yeni ayrılmış tipler ağlak ağlak konuşur hep.
    liseden beri dışarıdaydım, ömrüm boyu bu kararımın doğru olduğunu düşüneceğim. üniversitenin ilk senesi ailesiyle kalanları hatırlıyorum, bu tiplerin standart savunmaları dillerinden düşmezdi. yok anne sıcaklığı, anne yemeği, rahatlık, çamaşır bulaşık derdi olmaması...

    bunları söyleyenlerin hepsi son 2 sene ayrı eve çıkmıştı. söz konusu kişilere genelde götümle gülerdim bu yaptıkları nedeniyle. üniversite lan bu, hayatın tamamen sana ait olacak.
    yumoş yumoş konuşmak gerekirse, liseye başlarken ben de annemin etrafımda pervane olmayacağına üzülürdüm. tabi birkaç aydan fazla sürmemişti bu. 20'li yaşlarının ortasında hala ana kuzusu takılan tipler gerçekten enteresan.

    üniversite bitince o hayatı özlüyorsun, bekar evi ile öğrenci evi aynı olmuyor malesef, arıyorum o günleri...
hesabın var mı? giriş yap