yönetmenlerin kendini gösterme merakı

• haklı, ilginç ve eğlenceli bir meraktır, tevazuyu elden bırakmayıp abartmamak kaidesiyle.
  
  yürütücü yapımcı olarak da bu işe soyunan insanlar olabiliyor. (bkz: stan lee) (stanley martin lieber)
• o kadar film çekiyo adam, hem de bi de senaryosunu filan da kendi yazdıysa, o film hepten yönetmenin filmi. iki saniye ce-ee demiş, görselin köşesine kendini de şöyle az bişi koymuş, bulunsun diye, fazla mı?
  
  bazıları da çocuklarını filan koyuyolar figürasyona. şöyle bi plan iki plan gösterip geçiyo. sen o kadar iş çıkar, anısı da kalmasın mı?
  
  şimdi jenerikte posterde bilmemnerde yazıyo tabi yönetmenin adı sanı, ama görsel başka jenerik başka.
  
  hepsini geç, ortalama izleyici kitlesinin zaten yönetmen diye bişiden haberi yok. filmi yapan, filmi yoktan var eden elemandan haberi yok. prodüktör vs diye gelmeyin, senaryoyu yazıp yöneten adamdan bahsediyorum, film yönetmenin filmi sonuçta, onun sanatı, eseri, icrası vs.
  
  filmden çıkıp "ehasle ehasle bok gibi filmdi. bi yerde ucundan şu bu görünüyodu, bi de madem bilmemne olacaktı, o zaman niye baştan şöle böle yapmadılar? götüm gibiydi ehahe" şeklinde film yorumu getiren, bir filmin nasıl çekildiğinden, her karenin içindeki en ufak detaya kadar bir sürü kişinin çalıştığından, denetlediğinden, her detayın tekrar tekrar üstünden geçildiğinden haberi olmayan ortalama izleyiciden bahsediyoruz. ne de olsa sinema her zaman öyle yüksek sanat filan diil. hedef kitlesi de belli. o kitlenin eserin asıl sahibini bilmesini beklemek biraz yüksek bi beklenti oluyo.
  
  bir de çok sık duyduğum bi soru "ya bu yönetmen tam olarak naapıyo şimdi?"
  
  e sen o kadar kan ter emek dök, kimse kıymetini bilmesin. bari bir iki plan görün de anısı kalsın, ne bileyim.
• (bkz: jon favreau)