39 harbi

• bir enver gökçe şiiri:
  
  39 harbi
  
  gitsem de gitsem...
  bir an için terk-i diyar etsem
  biliyorum şu giden yoldur
  nehirdir, ordudur
  ve insanlara ait bir macera, bir sefer
  ama
  hicret mi, zafer mi, bozgun mu görsem
  görsem
  dost dediklerime zincir vuranlar kimdir?
  açık ve türkiyeli avuçlarımı
  sıcak sakladım
  buz tutmuş
  eller içindi,
  şimdi sargısız, merhemsiz, çaresiz geliyorum
  şarapnel yarası kollar!
  şimdi uzaklardan teklifsiz ve senin için geliyorum
  kurşun yaralarından haber beklediğim
  yabancı değilim yoksa
  bir tanışmazlığım vardır
  ve unutulmuşluğum.
  çıksam, çıksam dağ olsa da yücesine
  duyar mıyım, duyar mıyım top seslerini
  at boynundan aşan yiğidim
  şu terkedilmiş toprak
  şu yanan köy
  şu devrilmiş araba
  şu tank altındaki
  senin sevdiklerin mi?
  kömür işlenirdi,
  kalem oynardı, yol döşenirdi,
  güneşe selam durulurdu,
  her gün başında
  varsam görsem
  görsem her şey yerli yerinde mi?
  sana düşman oldum
  939 harbi
  beni dostlarımdan ettin,
  beni mahzun ettin
  sefil ettin
  şair ettin!
  sana bin teşekkür
  büyük ızdırap
  bana sevmeyi
  bana hakikatı
  bana insanları öğrettin.