amdahl kanunu

• (bkz: moore kanunu)
  (bkz: gustafson kanunu)
• gene amdahl isimli bilgisayar uzmani amcanin öne sürdügü bu kanun/argüman ile herhangi bir sistemin bir kismi iyilestirildigi zaman sistemin tamaminda beklenen maksimum iyilesme hesaplanabilirmis. bu kanun özellikle parallel computing'de cok sayida mikroislemci kullanildiginda elde edilecek maksimum hizlanmanin kestiriminde kullanilirmis.
• bir de lhadma kanunu vardir. amdahl kanununun sakali komikli tersten yazilisidir ve aslinda kendi basina bir kanun olmasa da ifade ettigi sey onemlidir. der ki; mimarinin en cok kullanilan kisimlarini iyilestirecegim derken, diger taraflarini kotulestirmemeye dikkat edilmelidir.
  
  soyle ki, %90 zaman alan bir isi 2 kat daha hizli bitiren bir mimari icin ugrasirken isin geri kalan kisminin 10 kat daha yavaslamasina sebep olursaniz, ortaya cikacak yeni performans ilkinin 0.7 kati olacak, yani aslinda performans dususune sebep olmus olacaksinizdir.
  
  burada yola cikarak eyyorlayabiliriz ki apple m1 soc mimarisinde bu ikisinin arasini dogru tutturmustur. (simdiye kadar gelen benchmarklara bakilirsa)
• şöyle hesaplanır : 1 / ((1 – p) + (p / s))
  s : bir bileşendeki hız
  p : bu bileşenin tüm programa oranı
  
  yani şu anlama gelir : programın uzun ve yavaş olan kısmını hızlandırmak zaten kısa/hızlı olan tarafı daha da hızlandırmaktan daha işe yarar.
• söylentilere göre, yarısı sequential yarısı paralel çalışan bir sisteme 50 tane de paralel işlemci ekleseniz 50 milyar tane de ekleseniz, en fazla iki katlık bir hız artışı elde edebilirsiniz.