hesabın var mı? giriş yap

  • "bazısı şunu der, bazısı bunu der oysa evrim ispat edilememiştir"
    çok bilgilendirici bir yazı,
    tanrıyı göster dersen " o görünmez ama her yerde" der ve sıyrılır, işte mevzu onun için bu kadar

  • bir ay kadar önce doktorun "bir haftayı tamamlaması bile imkansız" demesiyle allak bullak olmuştu beynim. dile kolay beş yıldır kanserle mücadele ediyordu, ediyorduk. bu süre zarfında iki büyük enfeksiyonu dahi alt etti. benim gülüm, meleğim herşeyi atlatacak yeneceğiz bu illeti diyordum. fakat yenemedi. doktorun inadına iki hafta daha bırakmadı beni. son dört gün yoğun bakımda solunum cihazına bağlıydı, kendinde değildi. hergün görüşme saatinde başında onu ne kadar sevdiğimi söyledim gözyaşları içinde. duymadı beni.
    kaybettiğim gün yanına gittiğimde gözleri açıktı. çok umutlandım, içim kıpır kıpır oldu. uzun uzun konuştum onunla, gözleriyle tasdikledi beni yada bana öyle geldi. meğer vedalaşıyormuşuz. bilemedim.
    gece yarısı evde kendi kendime yarın neler anlatacağımı düşünürken telefonum çaldı. sonrası yıkım...
    bugün meleğimin uçmağa varışının ondördüncü günü.
    sana anlatacak çok şeyim birikti birtanem.
    derdimi senden başka kime dökebilirim.
    yarım kalmamı anlatacağım sana...
    yetim kalmamı...
    çok özledim...
    çok özledim..

  • askerde yazıcı olan bilgisayar mühendisi bir asker arkadaşımdan naklen;

    aynı odada komutan 1 ve komutan 1'i ziyarete gelen komutan 2 arasında, yazıcı arkadaşım hakkında geçen diyalogtur.

    komutan 1: bu arada, seni bizim yazıcı arkadaşı görmedin di mi daha önce? bu bizim mustafa.. kariyerini duysan aklın şaşar..
    komutan 2: hadi ya neymiş, temiz çocuğa benziyor zaten, ehe he..

    (mustafa burada kulak kesilir)

    komutan 1: bu adam öss'de ilk 100'e girmiş, boğaziçi'nde bilgisayar mühendisliği okumuş, amerika'da master yapmış, dönmüş doktora yapmış.. programcılık üzerine kitapları var lan bi sürü hem de..

    (mustafa burada sırıtır)

    komutan 2: deme yav, sen de kaptın di mi hemen çocuğu çakaal..
    komutan 1: öyle valla, egzel tablosu filan yaptırıyom işte.. neyse mustafa, bırak sırıtmayı da sen bize ordan iki çay kap bakayım, hadi..

    (mustafa burada dumur ama çaresiz)

    (bkz: askerde yazıcı olmak)

  • havadaki su buharı(nem) miktarının artması nedeniyle ortaya çıkar.

    şöyle ki; güneş ışınlarının dünyaya dik olarak gelmeye başlamasıyla denizlerde buharlaşma miktarı artar, bu da havadaki nemi artırır. yazın da kimi zaman nemin yüksek olması nedeniyle bunaltıcı bir hava olduğunu farkederiz ama baharın ilk zamanlarında bu yorgunluğu hissetmemizin asıl nedeni, mevsimsel geçiş nedeniyle vücudun buna ayak uyduramamasıdır. çünkü havadaki yüksek neme bağlı olarak vücuttaki nem miktarı da artar, ama havalar yazın olduğu gibi sıcak olmadığı için de biz bu nemi terleyerek atamayız, bu durumda vücut kendisini korumak için damarlara büzer ve kan akışı düşer. kanın düşmesi ile vücuda daha az oksijen gittiği için de bir yorgunluk ve halsizlik hissiyatı oluşur. bu durumdan en az etkilenmenin yolu sabahları sağlam bir egzersiz ile terleyip güzelce bir duş alarak güne başlamaktır.

  • olay çalıştığım kurumda vuku bulmuştur.

    çalıştığım yerde güler yüzlü efendi bir çocuk var, bir gün baya keyifli gördüm onu, baktım herkese baklava dağıtıyor. ulan dedim ben bu gülüşü nerede görsem tanırım kesin dedim bu pezevengin çocuğu oluyor, baba oluyor..

    baktım tıngır bıngır elinde baklavayla bana doğru geliyor. o sırıtıyor ben daha çok sırıtıyorum, geldi yanıma;

    - abi merhaba
    - merhaba güzel kardeşim ( omuzlarından vuruyorum )
    - buyur abi sevinç baklavası
    - kız mı oğlam mı lan ( baklava ağızımda, konuşmasına fırsat vermeden )
    - nasıl abi anlamadım ( şaşkın şaşkın bana bakıyor )

    * 5 saniye süren birbirimize karşı boş bakışlardan sonra

    - nerde görsem bu gülüşü tanırım, araba mı ev mi aldın lan fırlama ( bozuntuya vermeden, sırıta sırata )
    - yok abi ne arabası ne evi, nerede bu pahalılıkta
    - e niçin bu baklava
    - boşanıyorum abi onun mutluluğu

    * önce bir dumura uğradım, ne oluyoruz ya dedim

    - bir kaç saniye sessizlikten sonra ağzımda baklava, üzgün üzgün hayırlısı olsun kardeşim ve sessizlik..

    sonra anladım ki bu gülüşleri nerede görsem tanımıyormuşum.

  • sabah uyandım evdeki saati bir saat geri aldım, kardeşim kimse almamıştır diye geri almış, zaten saat otomatik geri almış. şuan temmuz ayındayız. telde 8 duvarda 9 arabada 10 evde 15

  • gene hortlamış bu. neymiş efendim futbolda kötüymüşüz, yasaklanmalıymış, taraf değiştirmeliymişiz, bir kere bile dünya şampiyonu olunamamışmış.

    dünyada toplam 8 ülke dünya kupası şampiyonu oldu. sekiz. olamayanlar arasında portekiz, belçika, hollanda gibi son derece başarılı futbol ülkeleri var. futbolu icat eden ülke olan ingiltere şaibeli bir golle bu unvana ulaşabildi ve 57 yıldır da ulaşamıyor bu unvana.

    futbola yatırım yapılma sebebi getirisidir. şampiyonlar ligi'nin sadece geçen sene kulüplere ödediği para 2 milyar euro, şampiyonlar ligi galibine ödediği para 20 milyon euro, sadece final parası bu. türk milli takımı avrupa şampiyonu olarak 500 bin euro kazandı. futbol voleybolun 40 katı bir havuza sahip, avrupa'daki ilk 3 ülkeye ödenen para toplam 900 bin euro, bu parayı uefa avrupa ligi'nde bir maç kazanan takım kazanıyor. haliyle yatırım alan spor da futbol.

    filenin sultanları avrupa şampiyonu oldu. bu müthiş bir başarı ama siz jenerasyon sporlarını sürekli sporlarla bir tutamazsınız. voleybol ve basketbol (kolej sistemi muazzam şekilde işleyen abd haricinde) tüm dünyada jenerasyon sporudur. basketbol için arjantin'in 1975, türkiye'nin 1979, ispanya'nın 1981 jenerasyonları örnek verilebilir. voleybolda da türkiye'nin 1997-1999 jenerasyonu böyle bir jenerasyon işte. kalkıp da bir jenerasyon aşırı başarılı oldu diye ülke kimliğini oraya kaydıramazsınız.

    kaysa 12 dev adam döneminde kayardı zaten bu. nba yayını yayılmış, avrupa ikinciliği gelmiş, üzerine türkiye tarihinin en büyük iki basketbolcusu başarılı oluyor. ama olmadı. çünkü fiziksel yeterlilik isteyen bir spor, voleybol da öyle. takımdaki liberolar hariç kadınların en kısası 1.82. bir sonraki jenerasyonda bu kadar iyi isimler çıkmayınca nolacak? her 1.80 olan yıldız olacak diye bir kaide yok, o fizikteki kimsede yetenek olmazsa hala "voleybol ülkesiyiz" diyebilecek misiniz? mesele bu.

    tanım: çok kötü bir slogan ve çok yanlış bir kavram. sporun içindeki insanların buna karşı çıkması lazım asıl.