hesabın var mı? giriş yap

  • chateau petrus üzüm bağı, fransa'nın bordeaux kentindeki pomerol'un bağcılık bölgesinde yer almaktadır. mouiex ailesine ait küçük bir şarap mülküdür ve pomerol'un doğu kesiminde yer almaktadır.

    bu chateau, tek bir çeşidi olan merlot üzümlerini kullanarak dünyanın en sıra dışı kırmızı şaraplarından birini üretmektedir.

    'chateau petrus' adı, 'st. peter ”(petrus yunanca yazımdır). aziz peter, peter adı “rock” anlamına geldiği için seçildi. sıcak aylarda, chateau petrus'taki toprak kurur ve bir kaya gibi sertleşir.

    chateau petrus malikanesi dünyanın en seçkin şaraplarından birini üretse de, sadece 11,5 hektarlık arazisi ile küçük ve özeldir.

    château petrus'un ilk sahipleri, yaklaşık 200 yıldır petrus arazisinin sahibi olan arnaud ailesiydi.

    arnaud ailesinin altında, chateau petrus 1878'de paris sergisi'nde altın madalya kazandı. bu galibiyet, petrus'un satışlarını ve fiyatını önemli ölçüde artırdı.

    ne yazık ki, 20. yüzyılın başında arnaud ailesi bağı satmak zorunda kaldı. la société civile du château adında bir hissedarlık şirketi kurdular ve petrus arazisinin hisselerini sattılar.

    yavaş ama emin adımlarla, madame edmond loubat adlı bir dul kadın, 1945 yılına kadar tüm mülkün sahibi olana kadar bu hisseleri aldı. madame loubat’ın ailesi, chateau latour'un (başka bir pomerol mülkü) ve libourne'daki loubat oteli gibi diğer kuruluşların sahipleriydi.

    madame loubats'ın mülkiyeti sırasında, petrus şarabı 1945'te onu bugünkü başarısına iten çok başarılı bir bağ bozumuna sahipti.

    aynı yıl jean-pierre mouiex, şaraba özel satış haklarını elde etti. jp moueix, etablissements jean pierre moueix adında bir négociant (şarap tüccarı) evine sahip olan fransız bir şarap üreticisiydi.

    1947'de, lord londra belediye başkanı kraliyet düğünü için pomerol mülklerini ziyaret ettiğinde, madame edmond loubat ona iki şişe petrus hediye etti. bu, şarabı ingiliz yüksek toplumuna tanıttı ve algılanan statüsünü yükseltti.

    madame loubat, 1956'da korkunç bir kıştan sonra, yeniden dikmek yerine hayatta kalan anaçlardaki asmaları keserek baltalık hasadı uygulamasına başlayan kişiydi.

    madame edmond loubat'ın 1961'de ölümünden sonra, bağın bir kısmı aile üyelerine gitti - madame lacoste loubat ve m. lignac. bağdan bir pay da jp moueix'e verildi.

    ancak, sadece üç yıl sonra, jean-pierre mouiex mülkün tek sahibi oldu ve saygın şarap üreticisi jean-claude berroeut ile birlikte çalışmaya başladı.

    mouiex ailesi, bugün bile chateau petrus'un bağının sahibidir. jean-francois moueix ve olivier berrouet tarafından yönetilmektedir.

    petrus'un bağındaki asmalar, antik bir ada höyüğünün tepesinde yer alır ve yüzölçümünün yaklaşık yarısını kaplar. bu alan olarak bilinirpétrus yaka çiçeğiveya petrus’un iliği.

    ilikteki killi toprak 40 milyon yıldan fazladır ve başka hiçbir yerde bulunmaz!

    bağda iki kat killi toprak vardır. birincisi koyu renkli killi üst topraktır. ikincisi, oldukça benzersiz bir alt topraktır - demir bakımından zengin, koyu mavi, lekeci bir kil. bu kil çok serttir ancak suyu emer ve depolar.

    yaz aylarında, asmalar smektitte depolanan suyu emer.

    bu özel terör, merlot üzüm asmalarının gelişmesini ve ortaya çıkan şarabın bu kadar eşsiz olmasını sağlayan şeydir!

    jean-françois moueix ve moueix ailesi, chateau petrus'un terörünün merlot üzüm çeşidine diğer üzümlerden daha uygun olduğuna inanıyordu.

    böylece, 2011'den beri petrus bağına sadece merlot üzümleri ekildi.

    2011 yılına kadar bağın küçük bir bölümü de cabernet franc üzümlerine ayrılmıştı. ancak 2010 hasadından sonra cabernet franc üzümlerinin 0,5 hektarlık alanı tamamen yerinden edildi.

    bu unvandaki asmalar 1950'lerde dikildi, bu nedenle bir chateau petrus asmasının ortalama yaşı 65 civarındadır!

    chateau petrus, düşük verimli, yüksek kaliteli bir üzüm şarap yapım sürecini takip etmektedir.

    olgunlaşmamış üzüm salkımlarının kesildiği bir ürün inceltme tekniği olan 'yeşil hasat' (veya éclaircissage) yöntemini kullanırlar. bu kalan üzümlerin tamamen olgunlaşmasını sağlar.

    tüm üzümler elle toplanır ve ardından yavaşça ezilir. bundan sonra, şaraplaştırma için (üzüm suyunu şaraba fermente etme işlemi) için beton fıçılara yerleştirilirler.

    daha sonra, üzümler maserasyona tabi tutulur - ezilmiş üzümlerden tanenlerin, renklerin ve aromaların şaraba çıkarıldığı bir şarap yapım süreci.

    şarap daha sonra 18-20 ay boyunca fransız meşe fıçılarında fermente edilir. bunlar, daha önce güçlü tanen tatlarını temizlemek için içinde su bulunan% 50 yeni meşe fıçılardır.

    meşe fıçıları dönüşümlü olarak değiştirilir çünkü yaşlandıkça şaraba lezzet ve yapı katma yeteneklerini kaybederler.

    asmaların kötü bir yılı varsa ve petrus standardına uygun değilse, o yıl hiçbir bağ bozumu piyasaya sürülmez. petrus ayrıca ikinci bir şarap üretmez.

  • saçma sapan bir gelenektir. hukuken de karışıklıklara sebep olur. zira evlilikle değişmediğinden soyad da aynıdır. staj yıllarımda bir davaya denk gelmiştim. duruşmalı bir idare yada vergi mahkemesi davasıydı.

    aile komple davacı.
    şu dedenin ismi verilmesi geleneği bir yerde kırılmış ailede ve çocuklardan birine babanın ismini vermişler. sonra dedeler de aynı isim döngüsüne girmiş. velhasıl ailenin erkeklerinin neredeyse hepsinin ad soyad aynı. hakim duruşma boyunca kafayı yedi. beyan alacak yanılmıyosam soyad mümin'di. celal mümin. hangi celal mümin? celal mümin oğlu celal mümin.

    adama diyo ki kaç çocuğun var. 3 tane. isimleri ne? celal, celal, biri de allahtan kız olmuş. neden isimlerini aynı koydun? birine babamın ismini diğerine dedemin ismini koydum diyo.

    velhasıl hakim kimin kim olduğunu çözemedi. zaten katip de bişeyleri yanlış yaptı. sinirlendi bi sonraki duruşmaya erteledi ifadeleri.

    not: henüz tc kimlik no yoktu, mahkeme salonunda pc ve printer değil daktilo vardı.

  • dünyanın en doğal talebi. yıllardır kiraya vereceğim zaman adli sicil kaydı ile findeks notunu isterim. ekonomik gücü olmayan veya yüz kızartıcı bir suçtan hüküm giymiş bir kimse ile kim kiracı-kiralayan ilişkisine girmek ister ki?

  • hürriyet internet sitesi güzel ifade etmiş bu cümleyi.

    "bu sözün ağırlığı türkiye'yi aşar" diyerek yorumlamışlar haberi. hakikaten de öyle.

    bu sözü kaldırmak çok kolay değil. enerji bakanı, çalışma ve sosyal güvenlik bakanı bu cümlenin ağırlığını hissetmeliler her an. ben bu ülkeye gerçekten inanamıyorum. ilahi takdir, iş bilmezliğin kamuflajı olmuş, çatal dillerde pelesenk olmuş. canlar gittikçe garabet diyarı türkiye'de rutin ölümlerin acısını tehlikeli bir biçimde normalleştiriyoruz.

    bir ülke düşünün, madenine dalgıçlar iniyor. başka yapacak yorum var mı ki?

    bir ülke düşünün madenine dalgıçlar iniyor.

    ve ekleme...

    muhafazakâr demokrat taife için rem'den gelsin...

    (bkz: using my religion)

  • malumun ilanı.

    avrupa 200-300 bin mülteciyi almamak için kıçını yırtarken, 78 milyonluk bir islami geri kalmış topluma kapısını açar mı?

    arkadaşlar siz salak mısınız? hollanda'da erkek erkeğe evleniyor da nikahı belediye başkanı kıyıyor, türkiye'de ise başı açık gezene mahalleli "yollu" diyor arkasından. bir tarafta yüksek bir medeniyet seviyesi, öbür tarafta 1400 yıl öncesinin arap bedevi kültürü var; bu ikisi nasıl aynı birlik içinde yer alabilir?

  • mantıklı bir laf. zira insan kitap okumamanın eksikliğini hissetmez, çevresindekilere hissettirir. zaten "kitap okumuyorum, eksikliğini hissetmiyorum" açıklamasında bile bu eksiklik ayan beyan ortada.

  • en son cem yılmaz'ı seviyor muyduk sevmiyor muyduk beyler? tweetini sildiydi sevmedik, sonra 29 ekim'de mi bir şey paylaşmıştı ne, sevmeye başladık. bu yaptığı ne şimdi? sevecek miyiz, sevmeyecek miyiz? son durum nedir bilen varsa yeşillendirsin.