hesabın var mı? giriş yap

  • muhtemelen efes'in bu hareketine anlam veremeyen pekçok kişi gibi bira seven birisiyim. ama "alkolsüz bira anlamsız" değildir.

    işin politik ve dini tarafını bir yana bırakıyorum.

    herşeyden önce dünya'da "alkolsüz bira" en çok alkoliklerin işine yaramıştır. özellikle bira tüketmeyi seven ancak alkolik olmanın sıkıntılarını yaşayan kişiler uygulanan tedavilerde sürekli olarak alkolsüz biraya başvururlar. bu konuda internette yığınla makale bulabilirsiniz. hoş, kimi çalışmalar buna şüpheyle bakıyor ama yine de tartışma konusu açık. ve bu yolla alkolü bırakmış, azaltmış pekçok insan var.

    ikincil olarak en çok yanlış bulduğum noktaya değineceğim. "kafam güzel olmayacaksa niye kötü tatlı birşey içeyim?" öncelikle, biranın tadını zaten sevmiyorsan, içme, mal mısın? maksat hafif çakırkeyif olmaksa bin tane alkollü içecek var. git şarap iç, rakı iç, kokteyl yap, votka ya da cin iç, tadına çok düşkünsen viski iç. ama bara gittiğinizde hemen herkes bira içiyor değil mi? neden dersiniz? çünkü bira sadece "kafayı güzel yapma aparatı" değildir. birayı bir kültür yapan, tüketenlerde barleycorn kardeşliği oluşturan şey, tüketirken edilen sohbetlerdir. bu bakımdan rakı masasına oldukça benzetilebilir. birinde yemekler sofrayı zenginleştirir, sohbeti uzatırken diğerinde içilen biranın miktarı ve tüketim süresinin uzunluğu, ayrıca sıcak havalarda serinleme/rahatlama hissi yaratması. bunun yanısıra "tadının da güzel olması"dır. evet biranın tadı güzeldir. eğer gerçekten iyi bira içmişseniz, içine glikoz-şurubu basılmamış, gerçekten %100 malt olan, pastörize edilmemiş bira içmişseniz tadının ne müthiş birşey olduğunu bilirsiniz.

    biranın sosyal bir içki olduğundan bahsettik. kişi bara gittiğinde araba sürecekse, ilaç kullanıyorsa, hamileyse, akşam ders çalışacaksa vs. insanların sohbetine dahil olup bir yandan birşeyler içmek isteyebilir. muhtemelen daha önce bunu hepiniz konuşmuşsunuzdur "ulan 2 litre bira içtim bugün, bu kadar çok su içemem" diye. gerçekten de bira, çok tüketilebilecek bir içecektir. (sosyal bir içki olmasını sağlayan diğer bir etken) bu yüzden insanlar bara gittiklerinde eğer içki içmiyorlarsa ancak elleri boş kalmasın istiyorlarsa (evet istiyorlar) o zaman kola alırlar, meyve suyu alırlar ot bok alırlar. 3. bardaktan sonra bayılırlar bişey içmek istemezler. bu arada "elleri boş kalır" ve toplaşmadan/etkinlikten psikolojik olarak uzak hissederler. ister biraları tokuşturmak anlamında olsun, ister, önünde/elinde içecek birşeyi olmadan bir yerde bulunmanın kafada yarattığı boşlukla olsun. kısacası, barda alkolsüz birşey tüketmek için oldukça idealdir "alkolsüz bira".

    yukarıda saydığımız sosyal nedenlerin yanına, yurt dışında rejim yapan insanların da ortamlarda tercih ettiği bira çeşididir. dediğimiz gibi, ortamda içkisiz olmak istemezler ve "biranın tadını" almak isterler. gerçekten de alkolsüz biralarda genellikle normal (akollü) biranın yarısı kadar kalori bulunur. bira göbeğini biraz olsun eritmek isteyenler için ideal sayılabilir.

    bira, esasen sağlıksız birşey değildir. bokunu çıkarınca vücudunuzun ağzına sıçar, ağzına sıçan şey de temel olarak alkoldür.alkolsüz bira'daki alkol miktarı, meyve sularındakiyle aynıdır, hatta bazı meyve sularındakinden daha azdır. bunun haricinde, çoğu meyvesuyundakinin yarısı kadar protein içerir, ciddi miktarda b vitamini içerir.

    vücutta henle kulbu denilen yer -böbrekte yer alır- suyun (ve minerallerin) emiliminden sorumludur. bunu yaparken adh denen bir hormondan yararlanır. alkol tüketimi, adh hormonunun salınmasını azaltır/durdurur. adh olmayınca, henle kulbu su emme işini çok yapmaz. bu yüzden hemencecik çişiniz gelir. eğer iyi bir gözlemciyseniz, bira içmeye başladıktan sonra ilk işeme sürenizle, 2. 3. işeme süreniz arasında bir uyumsuzluk görebilirsiniz. bunun sebebi, ilk işediğinizde içtiğiniz birayı değil, böbreklerinizdeki mevcut suyu işemenizdir. zaten mideden böbreğe bira o kadar kısa sürede ulaşamaz. içtiğiniz birayı ilk işeme süreniz, muhtemelen 2. işemenize denk gelecektir. çünkü ancak mide'den böbreğe ilerlemiştir, kanınızda da alkol olduğundan adh salgılanmaz, henle kulpu işini daha az görür, sonunda da işersiniz. alkollü herhangi bir içkiyi fazlaca içtikten sonra geceleyin susamanızın sebebi, gece su içmezseniz ertesi sabah başınızın ağrıması, yüzünüzün gözünüzün şişmesinin sebebi budur. üstelik bira'nın çoğu su olduğu halde!
    nihayetinde, alkolsüz bira tükettiğinizde, adh hormonu salgılanması durmayacaktır. işemeleriniz daha normal periyotlarla gerçekleşecektir ve su kaybı değil kazancı yaşayacaksınızdır. ertesi gün de başınız ağrımaz.

    alkolsüz biranın tadı, alkollü biradan (alkolsüz olması dışında) farklı değildir. zaten alkolsüz bira, normal bira'dan yapılır. ya ısıtılarak alkolü buharlaştırlır (alkolün kaynama noktası suyunkinden daha düşük) ya alkol vakum yardımıyla buharlaştırlır (bu bazen kaynatmayla hızlandırılır) ya da süzgeçlerden geçirilerek alkol+su karışımı elde edildikten sonra alkol distile edilir kalan su tekrar değerlendirildiğinde alkolsüz bira elde edilir. her ne şekilde olursa olsun, elde edilen içeceğin tadı, normal bira'nın tamamen alkolsüz hali olur.

    işte bu noktada efes'e ben kızabilirim. çünkü ben zaten efes pilsen'i çok sevmiyorum. canım bira çektiğinde başka seçenek yoksa başvurabilirim, ancak nezdimce bir bomonti'nin ya da tuborg %100 malt'ın yanına yaklaşamıyor. bu kişisel tercihim. bu yüzden alkolsüz bira içeceksem, efes'in alkolsüzü dışında bira olsaydı muhtemelen onu tercih ederdim. yani, tercih sebebi yine lezzeti olurdu. zira bin kere söylediğimiz gibi, bira'nın bir tadı var. sevmiyorsanız içmeyin!

  • hayran yapimi olan ve ilgiyle takip ettigim, harry potter'in devami niteligindeki oyku.

    normalde hayran yapimi hikayeleri hic sevmeyen bunyeme buyuculuk dunyasini damardan enjekte ederek tum o hasreti giderdi. ozellikle lanetli cocugun actigi derin yaralari da tamir edici ozelligi var ustelik.

    her okuyanin "bunu rowling mi yazdi?" gibi bir tepki vermesine sebep olan bir dili var hikayenin. onunki gibi baglayici bir dile ve zekice dosenmis ayrintilara sahip.

    olum yadigarlari ve lanetli cocuk arasindaki o muazzam boslugu doldurabilecek bir hikaye. hatta ve hatta lanetli cocuk'ta kafamizi kurcalayan bazi sorulara cevap verecek nitelikte bir olay orgusu isleniyor. ornegin lanetli cocuk'ta kafamizi allak bullak eden zaman dondurucu bu hikayede bir yerlere oturtulmus ve oldukca basarili olmus.

    benim bu oykuye dair soylecegim sey "ne olur bunu cevirip rowling'e ulastirin". bakin lanetli cocuk da rowling'in eseri degil; jack thorn denen hayal gucu yoksunu bir adam yazmis. rowling birkac degisiklik yapip devam oykusu diye yayinladi. o ciliz oyku tiyatro oyunu olduysa bundan olabilecekleri tahmin edemiyorum. hatta inanilmaz gaza gelip "turk yazarin buyuk basarisi" basliklari atilmis gazete haberleri bile hayal ettim bugun *

    umarim yazarimiz bu tavsiyemize uyar ve bu oykusunu kendisine iletir. ne olacagi belli mi olur?

    oykuyu buradan takip edebilirsiniz;

    http://fantastikcanavarlar.com/…n-bu-cuma-basliyor/

  • haberi okurken insanın yüzüne küçük bir tebessüm yerleştiren bu ülke için hala umut var duygusu taşıyan 17 yaşındaki lise öğrencisi hüseyin ege kök'tür. hüseyin, rahmetli annesinin bıraktığı ahırı köydeki çocuklar kitap okuyabilsinler diye kütüphaneye çevirmiş. başlarda annesinden kalan 150 kitap varmış sadece fakat iyi insanların yardımıyla bu sayı binleri bulmuş ve ortaya harika bir sonuç çıkmış. hüseyin kardeşimiz kurduğu kütüphane için de şöyle bir açıklama yapmış: "okuma alışkanlığının artması amacıyla bu yola çıktım. öncelikle bir traktörün römorkunda yakın köyler dahil gezerek kitap dağıtmaya başladık. ilk olarak annemden kalan 150 kitapla başladık ve geldiğimiz süreçte ise yaklaşık 3 bin 500 kitabımız oldu. kütüphanemizin ilk kitaplarını annemden aldığım için biz de onun adını kütüphanemize verdik. bundan sonra gelecek olan kitapları da ihtiyaç sahibi okullara vermeyi düşünüyoruz. amacımız türkiye'yi aydınlığa kavuşturmak."

    umarım türkiye senin de dilediğin gibi aydınlığa kavuşur canım kardeşim. seni böyle güzel yetiştiren annen ışıklar içinde uyusun.

  • bülent kayabaş'ın anılarından...

    'pendik tiyatrosu' adlı bir girişimde bulunmuştuk genç arkadaşlarla beraber. 1967'de, kemal'le ilk kez orada tanışıp samimi olduk.
    paramız yoktu beş kuruşsuz dönemlerimizdi. geceleri yemek yedikten sonra, parasızlıktan çay bahçesine filan da gidemiyoruz. sabahı bekliyoruz fırınlar açılsın diye. fırından ekmek alıyoruz. o zamanlar ortalık o kadar sakin ki; manav domatesini biberini yerinde bırakıp gidiyor geceleri. biz de o domateslerden alıp tuza banarak yiyoruz. öyle geçiyor günler.
    provalar oldu, oyunlar başladı derken biz hâlâ, devamlı domates alıyoruz aynı tezgâhtan; ama bayağı alıyoruz yani. "alıyoruz" dediğim, düpedüz çalıyoruz! yıllar sonra o kemal sunal, ben bülent kayabaş olduktan sonra, bu anıyı anlattık birbirimize. çok güldük, hüzünlendik, derken düştük kemal'le pendik yollarına, domateslerini çaldığımız o adamı bulmaya. bulduk da. tabii bu arada bayağı ünlü olmuşuz artık.
    "vaaay!" dedi adam, "ne arıyorsunuz siz burada?"
    "yahu mehmet amca" dedik, "biz böyle böyle, aşağı yukarı iki günde bir senin kasalarından domatesleri çalar, tuza banar yerdik."
    adam durdu durdu, bir ağlamaya başladı ki sorma. "ne oldu amca?" dedik. "siz," dedi. "nasıl bana söylemezsiniz? siz bana neden gelmezsiniz? ben size ne domatesi, her gün yemek verirdim!" diye ağlıyor. biz ağlıyoruz, adam ağlıyor.

    o zamanki insanların değeri, havanın, suyun, deniz kenarının tadı, her şey bir başkaydı. beş kuruşsuz da olsak, başka hiçbir sorun aklımızda yer etmezdi o dönemlerde.

  • " biz 'orspu' deyince kabahat, "emre aydın, başka adamlarla, başka şehirlerde" deyince romantik oluyorsa skerim böyle üslup farkını.. "

  • bilgisizliği sonu olmuştur.
    halbuki türkiye'yi azıcık araştırsa, halatın kopmasına sebep olması nedeniyle bir şekilde ödüllendirileceğini bilirdi. hayır hiç olmadı, köprü yapımını engellemeye çalışan paralelciler hesaplarımla oynamış da mı diyemedin be güzel insan...