hesabın var mı? giriş yap

  • bu öyle bir karakter ki insanın ağzını burnunu koparası geliyor. mesela o gün gündeme damga vuran bir olay yaşanmış olsun. internet tembeli konuyu iki saniye araştırıp öğrenmek yerine "merak ettiğim konu" diye entry giriyor.

    başka bir durumda özet geçilmesini bekliyor.

    daha başka bir durumda kendisine link atılmasını istiyor.

    internet tembeli tüm online insanları kendisine hizmet etmekle görevli emekçiler olarak görüyor. araştırma yapacak takati ve becerisi yok ama çocuksu salakça bir merakı var. her şey hemen ayağına serilsin istiyor. bir arama motoruna yazıp ilk üç seçenekten birini okumaya bile tahammül edemeyecek kadar bezgin olduğundan, biri onun yerine araştırsın konuyu irdelesin ona da ezberletsin istiyor.

    tam dayaklık.

    gerçek tembelden daha yüzsüz oluyor bir de bunlar. ben normal hayatımda tanımadığı insanların arasında ayağa kalkıp "bugün bir durum olmuş taksimde o konuyu bana bir özet geçin bakayım" diyen insan hiç görmedim. vapurda falan biri böyle saçmalasa aşağı atarlar adamı.

    popüler olana karşı sınırsız merak + cahil egosu + ölümüne tembellik + anonim olmanın konforu = internet tembeli

  • marvel’ın disney+ dizileri şu ana kadar mcu’da gördüğümüz karakterlerin spin-off projeleriydi. moon knight ile birlikte ilk defa daha önce mcu projelerinde hiç görünmemiş bir karaktere odaklanıyoruz. o yüzden mcu da ilk kez göreceğimiz moon knight, she-hulk ve ms. marvel gibi projelerin önceki disney+ projelerinden daha heyecan verici olduğunu düşünüyorum.

    fragmana geçmeden önce moon knight’ın çizgi roman geçmişine bakmamız gerekiyor. karakter ilk kez 1975 yılında yayınlanan werewolf by night serisinin 32. sayısı ile okuyucu karşısına çıkıyor. marc spector bir paralı asker. bir görev sırasında çölde ölüme terk ediliyor. öldükten sonra mısır ay tanrısı khonshu tarafından hayata geri getiriliyor. karakteri diğer süper kahramanlardan en fazla ayıran özelliği de çoklu kişilik bozukluğuna sahip olması. asıl kimliği olan marc spector dışında en önemli diğer kişilikleri milyoner steven grant ve taksi şoförü jake lockley.

    karakterin çoklu kişilik bozukluğu gibi bir rahatsızlığının olması elbette onu canlandıran aktörden yüksek seviyede bir performans göstermesini gerektiriyor. ki sadece yukarıda bahsettiğimiz üç kişilikten bahsetmiyoruz. moon knight yayınlandığı süre boyunca ve halen sadece bu üç kişiliğin dışında da çok sayıda kişiliğe sahip oldu. işte bu noktada oscar ısaac’in çok iyi bir seçim olduğunu düşünüyorum. fragmanda da görüldüğü gibi fiziksel olarak rolüne yakışmasının yanında moon knight’ın farklı kişiliklerini çok başarılı şekilde yansıtacağını düşünüyorum.

    fragmanda ilk tanıştığımız kişilik steven grant. çizgi romanlardan biraz farklı olarak ingiliz bir karakter olarak tasarlanmış ve hediyelik eşya dükkanında çalışıyor. çizgi romandaki steven’ın bruce wayne’e fazla benzemesinden bu şekilde kaçınılmış gibi görünüyor. bu değişim kişilik geçişleri sırasında aksan kullanmak için oscar ısaac’in de elini güçlendirmiş. beklemediğim şey ise fragmanda ana kişiliğin marc’ın aksine steven gibi durması. ama tahminim bunun hikayede twist uygulamak için bir araç olarak kullanılacağı. steven dizinin ilerleyen kısımlarında asıl doğduğu ve moon knight güçlerini kazandığı kimliğin marc spector olduğunu öğrenecek.

    ethan hawke dizide arthur harrow karakterini canlandıracak. harrow aslında tek sayıda çıkan bir villain çizgi romanlarda. o yüzden moon knight ile yoğun bir geçmişlerinin olduğunu söyleyemeyiz. yalnız ethan hawke’yi mcu’da villain olarak izlemek çok keyifli olacak. oscar ısaac ile de güçlü bir kimya yakalayacaklardır.

    dizi ana eksenine olması gerektiği gibi marc spector’ın kişilik çatışmalarını almış. moon knight’ı diğer herkesten ayıran zaten bu kişilik bölünmeleri. bunun başarılı şekilde ekrana getirirlerse karakteri son derece uygun şekilde uyarlamış olurlar. mısır mitolojisine ait figürleri görmesi, neyin gerçek neyin gerçek olmadığını karıştırması son yıllarda yayınlanan moon knight çizgi romanlarıyla paralellik oluşturmuş. dizi çizgi romanlardaki gerekli bütün şeyleri bir araya getirmiş gibi görünüyor.

    marvel ağırdan ağırdan supernatural olarak isimlendireceğimiz karakterleri evrene sokmaya başladı. doctor strange zaten bunlardan biri, moon knight geliyor, werewolf by night ve blade yolda. çok yakında ghost rider ile alakalı da güzel haberler alacağımızı düşünüyorum. aktör olarak baktığımızda da bu karakterlerin olgun ve tanınan çok yetenekli oyunculardan seçtiklerini görüyoruz; benedict cumberbatch, oscar ısaac, gael garcia bernal (yakın zamanda resmi olarak açıklanması bekleniyor) mahershala ali gibi. marvel bu karakterlerle supernatural bir takım oluşturacaktır diye düşünüyorum.

    moon knight’ın kostümünü sona bırakmak istedim. kostüm için mumya konseptinden esinlenmek dahiyane bir fikir olmuş. kostüm nasıl olacak diye düşünürken aklıma böyle bir olasılığın gelmemesine çok şaşırdım. mumya gibi olması şu yönden de ilginç. önümüzdeki iki sene içerisinde marvel evreninde artık vampirler ve kurt adamlarda olacak. moon knight’ın bu tasarımıyla bir nevi mumya’da olmuş oldu. universal’ın dark universe evreni tek filmde kalırken marvel’ın gecenin yaratıkları konseptinde bile bu kadar derli toplu gidip bize o atmosferi de yaşatacak olması çok değerli bir şey.

    moon knight’in ilk fragmanı beklentileri fazlasıyla karşılayan bir fragman olmuş. diziye getirdikleri yeni fikirler çok başarılı duruyor. özellikle marc spactor ile değil de steven grant ile başlamak beni inanılmaz derecede merak ettirdi. teknik anlamda da dizi çok güzel duruyor. ki zaten hep söylediğimiz gibi disney+ bu dizileri sinema filmi prodüksiyonu gibi yaklaşıyor. şimdilik dizi ile alakalı her şey çok güzel duruyor.

  • 2005 yilinda okumak icin almanya'ya geldigimde ilk 12 ay icinde yaklasik 15 kilo almistim. türkiye'ye döndügümde 1 hafta bu konusulmustu. ondan sonraki yillar hep o ayarda seyretti. artik sisman bir insandim. bu gercegi kabullenmis ve pek de takmaz hale gelmistim. gerci ara ara "la azcik zayiflasam ne güzel olur" filan diyip bi iki günlük diyetlere tabii ki ben de basvurdum.

    en fazla 106 kilo oldugumu hatirliyorum. o dönem yaptigim ve yedigim seylere bakiyorum da sanki kendime kilo alma programi yapmisim ve onu itinayla uyguluyorum.

    aslinda kilo vermek istiyordum ama bir neden bulamiyordum. beni gören herkesin "olm biraz dikkat et, damarlarin yagla dolmustur senin simdi, allah muhafaza" nevinden ikazlarina alismistim.

    artik cevremde, kilolu, sevimli, tombul ismilo olarak kabul görmüstüm. cogu arkadasimin kilo verirsem bu sevimliligin gidecegini iddia ederek motivasyonumu kirdiklari da vakidir.

    neyse efendim, günlerden bir gün, bir bayanla tanistim. konustuk, anlastik. sevgili olduk yani. aradan aylar gecti kilolarimla ilgili tek bir sey söylemedi. acayip uyuz oldum. kendisi zayif bir insan. hatta anneme göre acilen biraz kilo almasi lazim gelen bir kisiydi. buna ragmen bana bir kere bile "biraz kilo versen iyi olur" cinsinden tek bir kelam etmedi.

    2011 yilinin eylül ayinda nisanlanmaya karar verdik. 2011'in nisan ayinda istanbul'da arkadaslarla otururken "olm nisan da var, artik ben kilo vereyim" dedigimde atilan kahkahayi su anda bile duyabiliyorum. "görürsünüz olm, türkiye'ye döndügümde dal gibi olucam" diyerek iclerinden bir tanesiyle takim elbisesine iddia'ya girdik. eylül'e kadar 80'e inmeliydim.

    ben nisan ayinda almanya'ya döndüm. o ay hic bir sey yapmadim ancak mayis ayindan itibaren yedigime, ictigime dikkat etmeye basladim. asitli icecekler, sekerli meyve sulari, cikolatalar, sekerlemeler, pizzalar, dönerler...

    bunlari neredeyse sifira indirmistim.

    ilk iki ay varsa yoksa salata, corba, tavuk.. bol bol su, bitki caylari..

    veee tabii ki hareket. isemeye gitmeye bile üsenen ben artik her gün 50 ila 80 dakika arasinda yürüyüs yapiyordum. yürüdükce aciliyor, acildikca kendimi cok daha iyi hissediyordum.

    zayiflamanin ilk emarelerini kilik kiyafetimde gördüm. pantolonlarim artik emanet gibi duruyordu üzerimde. t-shirtler, atletler vs..

    artik cok daha rahat hareket ediyordum. özellikle namaz kilarken rükularda, secdelerde hic zorlanmiyordum.

    suratim kücülmüstü. bileklerim, baldirlarim incelmis, göbegimin büyük kismi yok olup gitmisti.

    ramazan boyunca neredeyse her gün corba, salata, az miktar tatli ve bol bol su bu hale gelmemde kilit rolü oynamisti. pek tabii ki yürüyüslerim.

    hafif tempolu, 1 saati askin yürüyüsler..mümkün mertebe yokuslara vuruyordum kendimi. eve geldigimde kan ter icindeyim. harika bir duygu.

    29 agustos'ta istanbul'a indigimde beni gören herkes resmen soka girdi. 4 ayda 99 kilodan 77 kiloya inmistim. tam 22 kilo.

    annem haric herkes sevindi.. sismanken basimin etini yiyen, her telefon görüsmesinde nasilsin demeden kac kilosun diye soran annem resmen üzüldü ya.. derhal 85 kiloya cikmam gerektigini söyledi. babam da hemfikirdi ama umrumda degildi acikcasi. zira bu keyfi tatmistim artik. hafif olmak! ne müthis bir seymis. kalbim o gün bugündür bir kere bile hizli hizli atmadi (kiloluyken ara ara bir ritim bozuklugu oluyordu)

    beni gören herkes bu "mucize"yi konusuyordu. mahalle'de olay olmustu nerdeyse. esnaf'tan, akraba'ya herkesin diyecek bir seyi vardi. cok mutluydum. arkadaslarimdan bazilari önceleri biraz garipsedilerse de zamanla alistilar.

    iddia'ya girdigim arkadasim takim elbiseyi aldi. 1 ay bunun geyigini yaptik. o da hostu.

    eylül'ün 3'ünde nisanim oldu. pek tabii ki kiz tarafi da epeyce sasirmisti.

    nisan'dan sonra mersin'e gittim, kerebic, tantuni, künefe derken 81-82 kilo oldum. o kadar kiloyla tekrar almanya'ya döndüm su anda hala öyleyim.

    önümüzdeki eylül'de ise dügünüm var; bu kez hedef 73 kilo.. ama kimse iddia'ya girmeye cesaret edemedi.

  • canım mustafam.

    umarım iyisindir. beni soracak olursan biraz sırtım ağrıyor.
    memleketi soracak olursan:

    3. köprüyü de açtık çok şükür. geçiş 3 dolar; ama sen ona 10 lira de. bir de osman gazi köprüsü var, izmit körfezine yaptık. geçiş ücretini hatırlamıyorum ama biraz pahalı. zaten geçseler de geçmeseler de para vereceklerdi öyle bir şey...

    aaa darbe oldu sen bombayı bilmiyorsun! yani tam olmadı. bu hani senin kökünü kazımaya çalıştığın dinci cemaatlerden yeni birisi abi, sen palazlan palazlan gel devletin ta başına kadar! yalanım varsa şurdan şuraya gitmek nasip olmasın, yaverim bile onlardanmış; inanabiliyor musun?! yani düşünsene mustafa, kılıç ali ajanmış, hainmiş?! olacak şey mi?! ben bi dellendim; aynı senin gibi çıktım dedim ki, ben size savaşmayı değil ölmeyi emrediyorum dedim herkes meydanlara dedim... allah seni inandırsın, mermiye kafa attılar, sesten hızlı uçaklara taş attılar valla allah razı olsun hepsinden! seni şimdi daha iyi anlıyorum. nasıl bir millet varmış senin elinin altında valla helal olsun... zaten ertesi gün senin posterini astım hemen parti binasına falan gördün mü?! çok yakışıklısın mustafam... keşke senin gibi olabilseydim. lens takayım diyorum bazen; ama emine istemiyor. emine'yi tanıyorsun? eşim. neyse hadi tamam. öpüyorum. komutan bakıyor sonra görüşürüz... aşkım benim....

  • nuh peygamber o iki yavşak sivri sineği takunyayla güverteye yapıştırsaydı şimdi herkes rahat rahat uyuyordu!!!

  • sene 1997
    istanbul'a yeni gitmişim.
    çocukluk arkadaşım, can dostumla kadıköy postanesinin önünde saat 1'de buluşacağız.

    ben avrupa yakasından iett ile geliyorum. fırtına, kar, buz. rüzgar, insanın bir kulaklarından girip diğerinden iki misli çıkıyordu. deve katarı ağır aksak ilerliyordu. hava kül ve katran kokuyordu. manzara tam benlikti. neyse dağıtmayalım konuyu.

    kar, buz, trafik derken benim saat 1'de kadıköy'de olamayacağım belli oldu. başladım stresten kaşınmaya, "ya arkadaşım bekleyemez çekip giderse" diye. muhtemelen benim kar, fırtına, trafiği görüp geri döneceğimi de düşünmüş olabilirdi. ama ne olursa olsun gidecektim, geri dönmedim. saat oldu 2, daha yeni boğaz köprüsündeyiz, gıdım gıdım ilerliyor otobüs. saat oldu 2,5, sonra 3. hala varamadık amısına koduğum kadıköyü'ne. "arkadaşım şimdi çoktan gitmiştir, nasıl döneceğim bir daha aynı yolu" endişesi sardı, bitirdi beni. saat 3,5'a doğru kadıköy'de oldum, düşe kalka koşarak postaneyi buldum. "yok yok kesin gitmiştir, beklemez bu kadar saat" diyorum bir yandan. postanenin ön tarafından göremedim onu. dizlerimin bağı çözüldü. hafif diğer tarafa doğru baktığımda, karın, soğuğun ortasında tir tir beni bekleyen arkadaşımı gördüm. vazgeçip gitmemiş, it gibi titrese de beni beklemişti. koşarak sarıldım ona. garibim, 2,5-3 saate yakın beni beklemiş o soğukta.

    -işte böyle buluşuluyordu.

    şimdiki gibi kimse dakka başı osuruk gibi "qanka 10 dakikaya ordayım" diye birbirine mesaj atamıyordu ama insanlar bıçak gibi sertti, mertti.

  • garson: beyefendi 5 dakikanız kaldı hızlı yerseniz sevinirim
    müşteri: tabi hemen yiyip kalkıyorum(hamburgerden büyük bi ısırık alır)

    sizin de gözünüzde canlanmadı di mi? bunun grisi yoktur siyah ya da beyazı vardır. restoranlar açıldığında bu yasağa riayet edilmeyeceiğini hepimiz biliyoruz. sorarlarsa 45 dk dersin ne olucak

  • olimpiyatlarla seviye biraz yukselmisti ben de fularla dolasiyordum evde. bu mactan sonra kendime geldim atleti giydim pijamalari cektim kendime geldim biraz.

  • roman gibi olabilendir. özet geçiyorum: sözlük kızından mesaj almış, izmire gitmiş, sonra rusya'ya gidip rus hatunlarla aganigi naganigi yapmış. şimdi de birine evlenme teklif ediyor ama kime ettiğini ben çözemedim. herhangi birimize olabilir. bana ediyorsa; zaten evliyim olmaz.

  • insanın bebeğine gelmeden önce, standart bir şehirlinin doğada sağ kalma ihtimali hayli düşük olduğu için sıfırdır.