hesabın var mı? giriş yap

  • "bence japonlar gözleri kısık olduğu için uzun yaşıyor olabilir. ekran parlaklığı gibi, şarj uzun gidiyo."

  • kendisiyle bolca vakit geçirmişliğim, sokak arasında top oynamışlığım bile var. başlığı görünce o günler geldi aklıma, gerçekten çok şanslıymışım. (bkz: super baba) dizisi semtimizde, bazı sahneleri ise evimizde çekiliyordu. dizinin bütün kadrosu, kamera arkası arkadaşımız olmuştu... bu güzel insanlarla bir kare bile fotoğrafımın olmayışı içimi çok burkuyor. o zamanlar en teknolojik aletim tetristi.

  • üniversite yıllarından bu yana sevgili olan iki arkadaşım geçenlerde evlendi. zaten beş senedir felan birlikte yaşıyorlardı. neyse altılı bira kaptım gittim evlerine.

    ilk fark ettiğim değişiklik sifonu çekince klozete mavi bi su dökülmesi oldu. o neydi lan öyle? sonra bi baktım lavaboda taşlar var. kokulu böyle. her yer pampak olmuş. sigara sararken temizlik gerginliğinden döktüm tütünü . sonra balkonda tüttürdük dalgaları. velhasıl en temel değişiklik sterilizasyonda oluyor sanırım.

    çok mutlulardı. temiz ve mutlu. bense pis ve huysuz olarak evime döndüm. *

  • basin çevrelerinde taninmis bir hanim,neyzen'le karsilasinca,
    --askolsun,benim için asifte filan gibi sözler söylemissiniz ?
    neyzen elini sinek kovalar gibi sallamis;
    --hanim,sen beni tanimiyorsun.ben herkesin bildigi seyleri söylemem.

  • zamana ayak uyduramayan eski kafalı insanların "madem bu işlere kafamız basmıyor, o zaman kafası basanların işine çomak sokalım" demesidir.

    tipik ortadoğulu kafası işte.

  • kişinin kendini tragedyaki kişinin yerine koyarak, oradaki meydana gelen olay sanki kendi başına geliyormuş gibi korku ve acıma duyması, bu yolla arınmasıdır. böylece kişi kendi bireyselliğinden sıyrılır, olayların evrensel boyutunu yakalayarak onlara dışarıdan bakar. ona ilişkin düşüncelere dalar. olan şeylerin evrensel niteliğini görür. bencilliğinden sıyrılıp toplumsal bir varlık oldukça da, artık tragedya amacına/ödevine ulaşmış olacaktır. aristotales katharsis’e oldukça büyük önem verir. insana zarar verecek en büyük duygular onun korkuları, heyecanları ve tutkularıdır. bunlar aynı zamanda bencilce duygulardır. çünkü bunlara teslim olduğumuzda bunların bizim dışımızda nasıl gerçekleştiğini, onların başkalarınca da yaşanıp yaşanmadığını görmezden geliriz. insanın kendisi için korkmaya başlaması zararlıdır. bu ise bize mutsuzluk verir. kişi ancak bunlardan kurtularak mutluluğa erişebilir. ancak buna karşıt olarak bertol brecht gibi sanatçılar, tragedya veya daha genel olarak sanatın görevinin katharsisi sağlamak değil, bilakis, onda bir eksiklik duygusu yaratarak onlarla yüzleşmesini, farkına vardırması olduğunu düşünürler. örneğin (bkz: yabancılaştırıcı kurgu tekniği)