hesabın var mı? giriş yap

  • 1-bol bol okuyun, her okuduğunuz kitap size elbet bir şeyler katacaktır. kelime dağarcığınızın aslında ne kadar dar olduğunu kitabınızıyazmaya başladığınızda göreceksiniz.

    2- plan yapın; şu kadar sürede bu kadar sayfa yazacağım diye planlar yapın ve bunlara uyun.

    3- tıkandığınız yerde bırakın; eğer yazarken zorlanıyorsanız başka bir zaman devam etmek üzere ara verin. emin olun hiç beklemediğiniz bir anda yazmanız gerekenler aklınıza gelecektir.

    4- kendinizi zorlamayın; cümleyi tamamlamak veya konuyu uzatmak için uğraşırsanız o iş olmaz, basite kaçar ve anlam bütünlüğü bozulur.

    5- tarzınız net olsun: ilk sayfalarda realist olarak yazmaya başlayıp da sonradan hayal alemlerine uçan çok aday var. siz onlardan olmayın ve bütüne bakın.

    6- önemli konuları geçiştirmeyin; asla ve asla hikayenin bütünlüğüne etki edecek şeyleri kısa tutup okuyucuyu boşluğa sürüklemeyin. eksik noktalar bırakmayın.

    7- finale özellikle özen gösterin, her şey orada sonuca varacak ve okuyucunun aklında en çok o kısımlar kalacaktır.

    8- kimseyi umursamayın; yazdığınız şeyi kardeşiniz bile okumamışsa bu sizi üzmesin, tarih nelere şahit oldu bir bilseniz.

    9- para için yazmayın; kendini için, edebiyat için yazın. değeri bilinmeyen binlerce yazar ve eser var ancak bir gün doğru insanlar tarafından okunacak ve literatüre isimlerini yazdıracaklar.

    10- izole olun; müzik dinlemeyin, arkada tv çalıştırmayın, bir kahve içmeden yazamam gibi şartların peşinde olmayın.

    11- tekrar tekrar düzenleyin; yazdığınız cümleleri en az iki üç defa düzeltmek isteyeceksiniz emin olun. dikkatli olun anlam bütünlüğü bozulmasın.

    12- coşmayın; özel bir şeyler yazayım, ben ben ben diyerek kendinizi şaha kaldırmaya çalışmayın: yüksek yerden düşenler yere daha sert çarparlar.

    13- kitabınızı özel kılacak cümleler yazın; akılda kalacak ve duyana sizin kitabınızı hatırlatacak hoş cümleler bulun.

    14- aklınıza gelen her şeyi not alın; benim de çok yaptığım bir şey olarak en büyük tavsiyem budur. emin olun aklınıza hiç beklemediğiniz anlarda hiç tahmin edemeyeceğiniz güzellikte şeyler gelecektir.

    15- imla ve dil bilgisi kurallarına çok da takılmayın; çünkü kitabınızı bastırmayı düşünürseniz zaten basımdan önce editoryal düzenlemeden geçmesi gerekecektir.

    16- 21. yüzyılın kafkası olmaya çalışmayın; kendiniz olun. tabi ki rol modelleriniz olacaktır ama başkalarının izinden gitmek yerine kendi ayak izlerinizi bırakmayı deneyin.

    17- teşekkür edin, gülümseyin, ayıyı öpün

  • sanki koskoca osmangazi köprüsü değil, zamdan önce sigara istifleyen bakkal. o beş dakikalık sürede kaç liralık kâr etmiş olabilirsin - ki aradaki zararını zaten devlet bizden alıp sana veriyor.

    küçücük hesapların adamları kocaman yerlere gelmiş memlekette.

  • orman ve su işleri bakanı eroğlu'nun dahiyane oy toplama fikri.

    "eroğlu’nun istanbul’un eski günlerini hatırlatmak için "bir gün suyu keselim, eski istanbul buydu diye hatırlatalım"

    adamların her tarafından rezillik akıyor lan, bitmiyor da bitmiyor.

    beyler aklınızı koruyun, az kaldı bu rezilliklerden kurtulacağız.

    edit: kurtulamadık amk.

  • sarkisi hazirdir..

    girdinde ne oldu evime...
    cok umrumda mi soyle...
    sen kendin hata yaptin..
    duseceksin pesime..
    ben aşkı senin gibi satmadım

    aldigin paralar gozune dursun,
    yaptigim sarkilar kafanda paralansin..
    sen kaybettin..
    soyle.. pisman oldun mu?

    - la benim sarki daha guzel oldu amina koye...

  • gereksiz romantizm içeren olay.

    durumu olmayan öğrenciler böyle insanlar değil. kendi geçmiş tecrübelerimle durumu olmayan öğrencinin ne yapacağını söyleyeyim. durumu olmayan öğrenci dışardan yemek söyleyip iki tane fazla gelsin diye not yazmaz. durumu olmayan öğrenci hayatı zor koşullarda yaşayan ve kendini buna adapte etmiş insandır. yumurta kırar, makarna yapar, ekmek peynir yer.

    hesap editi: paraları olmadığını iddia eden bi grup öğrenci tanesi 5 liradan 13 lahmacun söylüyor. üstüne 2 tane bedavadan almak için şirinlik kasıyorlar. olay bu.

  • buyrun benim. hayatta en net olduğum tek konu.

    daha önce bu konuda bir entry'im vardı bilen bilir fazla duygusal olduğu için sildim. yok. bende genetik olarak kodlanmamış bu annelik içgüdüsü. 28 yaşındayım 20 yaşından beri böyle düşünüyorum yeni bir fikrim bile değil bu. tüm arkadaşlarım da biliyor hatta birinde çocuğu olan bir arkadaşımı ziyerete gittiğimde kaynanası seninkini merakla bekliyoruz dediğinde nasıl yüzüm bir hal aldıysa arkadaşım atladı "aaeon'un öyle pek çocuk sevgisi yok" diye. birinde bundan 5-6 sene önce bir doktora gittiğimde bir konu ile ilgili doktora gittiğimde bana "çocuğun güç olabilir ilerde belki tüp bebek tedavisi felan deneyebilirsin" dedi. hiç üzülmedim. bir çocuğa ömrüm boyunca kol kanat germek o fedakarlığı yapmak bana korkunç geliyor. hani mesela nasıl bazı erkekler evlilik bana göre değil evlenirsem aldatırım kimsenin kalbini kırmaya gerek yok der benim de tek eşlilik konusunda değil(yanlış anlaşılmasın) ama çocuk yapmak konusunda fikirlerim bu yönde. ben o fedakarlığı yapamam. gece uykularından feda edip sürekli onunla ilgilenmek fikri bana göre değil. hadi adamdam boşandın o çocuk ne olacak? geleceği.. vs vs. ben de bu konuda kendimi biliyorum. arkadaşlarımın çocukları nedendir bilinmez bayılırlar bana ama benden hala olur, teyze olur, eş, olur, dost olur anne olmaz. zaten ben de istemiyorum. bencilse de evet bencilim. ben alışmışım her istediğimi her an yapmaya çalışmaya. canım sıkıldı diyince hemen deniz kenarına gitmeye akşam şuraya gitmek istiyorum dediğimde gitmeye çocukla bu yapılabilir mi mümkün değil. en yakın arkadaşımın 2 çocuğu var o bile bana "çocuklar uyudu hemen gel kahve içelim" diyor biliyor çocuklara sabırlı olmadığımı.

    ne diyelim bazı insanlardan da iyi bir eş,dost,arkadaş,hala,teyze olur ama anne olmaz.

    benim gibi...