hesabın var mı? giriş yap

  • larry harvey ve jerry james tarafından, küçük bir topluluğun katılımı ile ilk kez 1986 yılında san francisco, bakers beach'de gerçekleştirilmiş bu festival. ilerleyen yıllarda katılımcıların inanılmaz boyutlara çıkması ile, 1990 yılından itibaren black rock desert, nevada'da yapılmaya başlanmış. 35 bin ila 45 bin arasında insan yıllardır bu tarihlerdeki 7 gününü bu festivalde geçirip çöl şartlarına direnerek, insan bedeni ve onun kalıplarını temsil eden tahta adamı yakarak kapanışta son noktayı koyuyorlar. sanatçılar playa adı verilen kampın ortasında, teması daha önceden belirlenmiş olan festival için hazırladıkları çalışmalarını sergiliyorlar.

  • son derece sağlıklı ve normal bir davranıştır. esas bütün çizgi film boyunca tek yaptığı içgüdülerinin sesini dinleyerek atalarının yüz yıllardır yaptığı gibi fare kovalamak olan ve hatta evde beslenmesinin sebebi de büyük ihtimalle farelere karşı beslediği bu içgüdüsel garez olan tom'un kötü olduğunu düşünmek abesle iştigaldir ve hatta gerzekliktir .

    tom gerçek hayatta olsa kedilerin şahı seçilebilecek derecede zeki ve becerikli bir hayvanken senaryo yazarından torpilli olan jerry'nin gerektiğinde fizik kurallarını bile ihlal ederek her defasında bu fedakar kediye karşı galip geliyor olması esas büyük haksızlıktır.

    bunca zaman senaristler tarafından olduğu kadar animatörler tarafından da kayrılan jerry'nin tom'a göre daha sevimli çiziliyor olması kitleleler üzerinde yoğun ve bilinçli bir tom düşmanlığının ve jerry sempatizanlığının pompalanmasına sebep olmuş, bunun sonucu olarak da yılardır pis ve hastalık taşıyıcısı olduğu bilinen, lağamlarda yaşayıp bokun bucağın içinde yetişen bildiğimiz boklu fare baştacı edilmiştir.

    bunun yanında yine yüz yıllardır insanoğlunun en büyük dostlarından biri olan ve fare gibi haşeratları evlerden uzak tuttuğu için sevilen beslenen yeri geldiğinde bir top yumakla boğuşmasını neşeyle izlediğimiz yumuşak tüylü sevimli kediler tom'un nezninde yerin dibine sokulmuş, insanlar daha küçük yaşlardan itibaren medyanın çirkin ve taraflı yayınlarıyla yanlış yönlendirilmiş adeta beyinleri yıkanmıştır.

    hal böyleyken her daim insanın en yakın dostlarından biri olmuş, evlerimizi açıp kışın gerek şömine önünde gerek sobanın yanında en güzel yeri verdiğimiz kedi dostlarımızı bir kalemde tukaka etmek esas garabet değil midir? tom elbette her ne kadar jerry ismiyle sempatik bir hava verilmişse de eninde sonunda hastalık taşıyan bir fare olan o pis yaratığı kovalayacak elbette yakaladığı yerde anasını bile belleyecektir.

    bilinçli bir televizyon izleyicisi olarak bunca zaman hiç bir propagandanın etkisinde kalmayıp sabırla tom'un jerry'nin kafasını koparacağı aydınlık günün hayaliyle yaşayan çilekeş insanlar işte gerçek aydınlar bunlardır. hepsine benden selam olsun.

    dünyanın tüm tom severleri birleşin!

  • (bkz: 17 nisan 2020 ingiltere turkiye ucak seferi)

    bir hafta onceki ucusun ardindan karantimanin 7. gunundeyim.
    otruma düzenini ben de sorguladim, ancak mesafeyi ayarlamak icin 1 uçak dolusu yolcu icin en az 2 ek ucak daha sefere katilmaliydi. böyle yapılsaydı da bilet fiyatları çok daha pahali olacakti. hatta geçenlerde gördüğüm bir başlıkta, birileri £222 thy fiyati konusunda mizmizlanyordu ki thy'nin normal tarife fiyatlari bu civarlardadir.
    benim ucusum 222 pound, 3.5 saat londra -ankara ucusuydu.(ekleme: bunların yanı sıra uçuş prosedürleri ile ilgili hiç bir fikrim yok, belki öyle kolay değildir bunu ayarlamak)
    uçağa binmeden önce heathrow'da saatlerce bekledik, hiç kimse hava alanı yönetimine veryansın da etmiyor neden yeterli oturma alanı yok diye. yer yoktu oturacak, her yanım tulum- gözlük-maske giyinmiş çinli ile doluydu.

    ek olarak ankara'ya inişin ardından 3 saatlik otobus yolculuğu ve 14 günlük karantina süresinde tirnak makasindan camasir suyuna, yeni nevresimlerden su isticisina kadar tum ihtiyaclar a dan z ye hazir beklemekteydi. 4 kisilik odada tek basima kaliyorum, internetim ve cayir cayir yanan kaloriferler cabasi.
    ayrıca gunde 3 ogun taze yemek, su, cay, kahve gibi seyler ile birlikte ( et yemedigim halde etli yemeklerden dolayi sizlanmiyorum, sizlanamiyorum ) karantina sonunda herkesin gitmek istedikleri şehirlere nakil işlemlerini yükleniyorlar.
    durumumun ozetini ıngiltere'deki arkadaslarima bahsedince her birinin agzi acik kaldi, bedava oldugunu duyunca gozleri portledi. acik soyliyeyim nadir olarak ulkemle ovundugum durumlardan birini yakaladim ve en kucuk detayina kadar anlattim etrafima.

    not dusmeliyim ki gece gündüz tam korumayla bize yemek, temizlik hizmeti veren tüm emekçilere de minnettarım. onlar da kendilerini riske atmakta ve ellerinden gelen çabayı göstermektedirler, belki istemeye istemeye geliyorlardır işe, eminim lanet de ediyor sorguluyorlardir da. buna rağmen güler yüzlerini esirgemiyorlar bizlerden. uçuş sonrası stresli oluyor herkes, virüsun bulaşmış olma olasılığı, yorgunluk, uykusuzluk ve açlık biraz geriyor ve biraz buyurgan oluyor çalışanlara karşı, biraz daha dikkat etmek gerekir.

  • pek görüsülmeyen, aslinda dogum gününüzden hic haberi olmayan insanlarin facebook'ta dogum gününüzü kutlamasini bir garip bulsam da, bugüne kadar cok da yadirgamamistim.
    ancak bugün 9 ay önce ölen bir arkadasin dogum günüydü. ve kendisinin öldügünden bile haberi olmayan 5 arkadasi duvarina dogum günü dileklerini ilistirmisler. icim acidi... eger bi insanin 8 aydir ortada olmadigini farketmiyorsaniz, öldügünü kimseden duymuyorsaniz, gercekten o insanin arkadasi misiniz?

    edit: kiz vefat edeli 4 sene oldu, hala bi kac arkadasi her sene israrla dogumgunu mesaji yaziyorlar duvarina, ne tuhaf insanlar var

  • yat olduğunu anladık da lüks olduğu nerden anlaşılıyor anlayamadığım yat. millet öyle bir fakirleşti ki ne görse lüks sanıyor.