bıçak

• kesmek anlamındaki "bıç" köküne (ki, biçmek de buradan gelir), fiilden 'nomen instrumenti' yapan -ak eki eklenerek türemiş bir kelimedir.
• bir özdemir asaf şiiri:
  
  ben bir bıçakdım,
  hep kestim.
  ama başkalarına,
  hep başkalarına.
• sırtta unutulanları vardır. yıllarca taşır insan kalbinde.
• (bkz: yaran başlıklar)
• sırtının dengeyi, ucunun ve keskinliğinin ölümü temsil ettiği tuhaf mutfak gereci.
• yolgezer adlı grubun hoş bir parçası
  
  diyorsun ki yıllar yıprattı bizi
  yordu çok artık anlamıyor
  gözlerinden belli hala seviyosun
  gitme bir anlamı yok
  
  gitme ihtiyacım var sana,
  gitme alıştım varlığına,
  
  bir veda var sözlerimde
  sebebsiz bir öfkeye
  birkaç damla gözlerimde
  
  gitme bir anlamı yok
  gitme ihtiyacım var sana,
  gitme alıştım varlığına,
  
  gitme ihtiyacım var sana,
  gitme alıştım varlığına,
  
  içimdekileri tüm hayallerimi
  hepsini sen çaldın
  inandırdın kandırdın
  ama sensiz olamıyorum
  sen beni aşağı iten,
  kadehime zehri döken
  karanlıktaki bir bıçak gibi
  seni özledim
• çatalın yan tarafı.
• tek başına olduğunda, çok yaşlı bir adamdır. ama bir o kadar da tehlikeli bir deli....
  metal aksamı değildir adamı öldüren, sapıdır. sapa sorarsan da kınıdır:
  
  saplanan tarafı tutmaçına demiş ki:
  - beni sen mi sapladın buraya?
  sap da cevap vermiş:
  - kınıma sor.
• "ey bilene bilene tükenen bıçak!..
  bir şeyler yap,
  eskimeden gökyüzünün kutlu maviliği...."
  
  (bkz: turgut uyar)
• her ne kadar sırtta hançer imgesi daha çok tercih edilse de, "bin bıçak var sırtımda, biniyle de adaşsın. her biri hayran sana.." dendiğinde acıtandır. yeni yaralar açmak için de kullanılır, açılmış yaraları sağaltmakta da..
  
  velev ki o bıçak tedavi amaçlı kullanılsın.