corona yüzünden yapılamayan ve en çok özlenen şey

• özgürce dışarıda dolaşmak, nefes almak.
  meğer ne kıymetli şeymiş..
  ve “görüşelim bir gün ya” diyerek ertelediğimiz tüm buluşmaları hemen yapmak.. ah ah..
• cumartesi gece 2'de mekanda müzik bitince çıkıp canlı müzik yapan başka bir mekana gidebilmek.
• güzel bir mekanda arkadaşlarla gece geç saatlere kadar laflamak içmek
• konsere, kitap fuarlarına gitmek ve tabii ki seyahatlere; tatillere çıkmak.
• genel olarak okulda ve yurtta bulunmak, tarif edemeyeceğim kadar çok özledim. o ortamda geçirebileceğim sınırlı vaktin bir buçuk yılının böyle ziyan olduğu düşüncesi beni çok üzüyor ve uzunca bir süre içimde ukte kalacak
• maske takmayan insanlarla konuşmak. arkadaş zaten kulağımın biri çok az işitiyor, bazı kelimeleri dudak hareketinden anlıyorum. ama karşımdaki maske takınca hem sesin şiddetini azaltıyor hem de dudağı kapatıyor, iyice sağıra bağladım. şu maskeleri bir atalım da insanlara söylediklerini tekrar ettirme utancından kurtulayım.
• ılan şansımı skeyim hollanda ya geldim tam pandeminin patladığı 15 mart’ta, yaşadığım rezilliği tarif edemem, lakin 6 ayı geçti geleli daha 1 kere amsterdam’a gittim gezme amaçlı, rotterdam denhaag utrecht ve delft gibi yerlere de alışveriş amaçlı gitmişliğim oldu, turistik falan da değil. belçika almanya götümün dibinde sayılır lakin daha ayak basabilmişliğim yok. araba da aldım amk ama nereye gidiyon, skerler kemaaaal!
• götü silmeden dolaşmak
• stadyuma futbol maçı izlemeye gitmek .
• depremde evini kaybeden bir insan olarak bu lanetten korunmaya çalışamadık. yakalandık mı bilemiyorum ama sanırım en çok içten gülmeyi özledim. psikolojik olarak batık durumdayım, durumdayız. her yerden geliyor, her yerden.