kırmızı defter

• paul auster'in okuduğum en başarısız kitabı.
  
  raslantı temasını temel alarak , yazarın yaşadığı şehirler ve tanıdığı insanlar çerçevesinde yazdığı öykücükler edebi bir eser tadı vermiyor; hatta yer yer yakın dostları hakkında dedikodu yapıyormuş hissine kapıldığım anlar oldu.
  
  kitabın tek olumlu tarafı, öykü yazmanın ne kadar büyük bir ustalık gerektirdiğini bir kez daha idrak ettirmesi oldu. (bkz: kısa öykünün büyük ustaları) gibi bir çalışma varken zamanımı bu kitapla kaybettiğim için üzgünüm.