paths of glory

• kubrick külliyatının zirvelerinden inanılmaz hislere yelken açtıran kusursuz başyapıt. ^* film baştan sona anti militarist söylem içinde vurup vuruştururken inanılmaz perdeleri açmıştır usul usul. hamamböceği yarın yaşacak ben kötü olan hiçbir şey yapmadığım halde yaşayamayacağımdan girilir filme dair zirvenin en yoğun olarak yaşandığı fransızların alman kıza sarkıntılık yapıp onunla dalga geçme olgusunu abarttıkları sahneden çıkılır ki bu sahne yarmıştır tek kelimeyle. şarkıyla birlikte hüzün seli kaplar ortalığı. albay dax da insani bir eylem olarak üç beş dakika onlara zaman tanır. dax'ın mahkemedeki yorumları fevkaladenin fevki şeklinde akılcıdır heyetin kararı ne olursa olsun -ki bellidir- heyet çaresiz bırakılmıştır söylemlerle. yine dax'ın generalle diyoloğu gibi pederle üçlüden ikisinin ölüme yavaş yavaş yaklaşırken geçen yorumları -dine dair de mesajlar içeriyor- ve ölüme giderken iki askerin ölüme nasıl gideceklerini konuşmaları da-bombayla daha az acı verir falan-daha sonra uykuya dalınıyor hayli realist göndermeler barındırıyor içerikte. diyalog'ların hepsi tekrar tekrar süzgeçten geçirilesi film üç beş kere daha izlenesi bir şey. şöyle ki baştan sona inanılmaz bir düşünsellikte gidiyor son durakta o inanılmaz finalle gerçekleşiyor. kubrick'in filmi çektiğindeki yaşını düşününce bu olguları,dünya görüşünü daha iyi anlamlandırmaya çalışıyoruz zor olsa da. ^* son olarak filme dair bir dipnot geçeyim. savaşın psikolojiye etkisini bir soru cevapta kısaca inanılmaz vurgulayan kubrick -malum karı sahnesi- yıllar sonra da full metal jacket 'i yapacaktır ki bu kısa bölüm yarım saate uzatılarak inanılmazlara yelken açacaktır! bu iki filmle er ryan'ı kurtarmak gözümde bir parça daha küçülmüştür yanlı duruşuyla...