ümmü gülsüm

• bizdeki, alaturka musikiye yasak hikayesine çok benzer bir hikayenin de baş kahramanıdır aynı zamanda:
  
  "mısırlı devrimciler iktidarı ele geçirince, her yerde yapılan devrimler gibi ilk iş olarak, eski krallık rejimine ait ne varsa -izlerini sadece hatıralarda kalacak şekilde- silmeye başlarlar. bu tehlikeli günlerde radyolardaki ümmü gülsüm'ün ünlü konserleri de yasaklanır. sanatçı bu yasağa çok üzülür ve bir gazeteci dostunu arayarak üzüntülerini dile getirir. bu gazeteci de cemal abdülnasır'la görüşmeye giderek konuşma arasına "efendim, ümmü gülsüm'ün radyo konserlerini neden yasakladınız acaba?" sorusunu ekler. cemal abdülnasır hayretle gözlerini açarak "ümmü gülsüm konserleri yasaklandı mı? der ve hemen emir subayına radyo müdürünü çağırması emrini verir.
  
  radyonun devrim sonrasındaki yeni müdürü derhal gelir. abdülnasır, soğukkanlılıkla "biz radyoda ümmü gülsüm çalınmasını yasakladık mı?" der. müdür pişkin pişkin "evet efendim, eski rejimin sembolüydü, bu nedenle artık radyomuzda ümmü gülsüm çalmıyoruz." deyince, sakin cemal abdülnasır birden küplere binip "pekâlâ piramitleri yasakladınız mı?-ya şu akan nil'i yasakladınız mı?-onlar da eski rejimin simgeleriydi! derhal ümmü gülsüm konserleri yayınlanmaya başlansın!" emrini verir."
  
  (bkz: http://www.ummugulsum.com/)