kind of blue

• öyle bir albüm düşünün ki, müzikal deha miles davis, tüm zamanların en iyi alto ve tenor saksofoncuları cannonball adderley ve john coltrane, yine tüm zamanların en iyi caz piyanistlerinden bill evans ve hard bop piyanistlerinin belki de en improvizelerinden wynton kelly, sayısız cazcının arkasındaki kontrbasslardan sorumlu olmuş, coltrane'in adına şarkı ithaf ettiği paul chambers ve bir başka yetenek jimmy cobb birlikte çalsınlar.
  
  "no chords... gives you a lot more freedom and space to hear things. when you go this way, you can go on forever. you don't have to worry about changes and you can do more with the^* line. it becomes a challenge to see how melodically innovative you can be. when you're based on chords, you know at the end of 32 bars^* that the chords have run out and there's nothing to do but repeat what you've just done with variations.
  
  i think a movement in jazz is beginning away from the conventional string of chords. there will be fewer chords but infinite possibilities as to what to do with them." diyor zaten miles davis.
  
  gelmiş geçmiş en iyi albümlerden biri olarak kabul edilen ve cool jazz'in en önemli kilometre taşı olan kind of blue, günümüzde bir caz standardı haline gelen 5 parça barındırıyor. her biri ayrı tatta, apayrı renkte beş (flamenco sketches'in alternate take'i ile altı) parça. yine de ayrımcılık yapıp all blues ve blue in green'i ayrı bir yere koyarım, bu da kişisel tercihimdir.^*