commodore 64

• 1988 veyahud 89 yılının sıcak bir yaz günü girdi hayatıma bu alet. babamla doğubank'a gittik, aldık. bilgisayarcı abi beni oyuncu abiye götürdü, oyunları verdi;
  
  "yarış var mı?"
  
  "var koçum."
  
  "futbol var mı?"
  
  "var aslanım"
  
  eve nasıl geldiğimi hatırlamıyorum tabi. kurduk anlatıldığı gibi, taktık kaseti. hayatımda ilk oynadığım oyun olan "robocop 2" açıldı.
  
  https://www.youtube.com/watch?v=ausvc1psv3c
  
  sanki başka oyun yokmuş gibi 1 saate yakın bunu oynadım. ya arkadaşım ya babam "başka oyun yok mu?" dedi. kasetteki ikinci oyuna geçtik; "pit stop 2".
  
  https://www.youtube.com/watch?v=wafc_ugki5u
  
  bi yarım saatte bunu oynadık. bu iki oyunu çok iyi hatırlıyorum, çünkü günlerce ikisini oynamıştık.
  
  aynı kasette "emlyn hughes international soccer" (aka: em hu sakır), barbarian ile barbarian 2 ve raid over moscow vardı. geri kalanları hatırlamıyorum.
  
  c64 sahibi olmanın nasıl bir şey olduğunu anlamak 80'lerde türkiye'de çocuk olmak lazım sanırım. günümüz çocuklarının ulaşmak isteyip de ulaşamadığı ne olabilir bilmiyorum. varsa da alternatifi var. iphone 13 pro max alamayan ne bileyim xiaomi alır benzer özellikli. c64 ise bambaşka bir şeydi. nasıl anlatabilirim bilmiyorum. cennetin dünyaya açılan kapısı varsa, oydu. tam 3 gün 3 gece yazlıktan tüm arkadaşlarım bizde yatıp kalktılar, çünkü yazlıktaki ilk c64'te benimdi. en sonunda annem evden kovdu hepsini.
  
  yeni neslin böyle bir duygu ile karşılaşmaması iyi mi kötü mü bilmiyorum; görmemişlik, alternatifsizlik, yoksunluğun verdiği hırs... ancak bizim dönemin anlayabileceği şeyler. iyiki almışım, iyi ki defalarca yazmışım "sys64738" diye, iyi ki kafa ayarı yapmayı öğrenmişim. c64'üm olmasa, çocukluğuma dair çoğu şey eksik olurdu heralde.