saç boyatmak

• gavur eziyetidir canlar, denemeseniz daha iyi olur. zaten mevlam en güzeli neyse onu vermiş size, de işte ne şeyime rengiyle uğraşıyorsunuz? di mi ya, di mi ya?
  
  öhm. şimdi şöyle de bi durum hasıl oldu, ben eski günlerime dönmeye karar verdim, aniiiiii bir dönüşle. evet, artık eskisi gibi bakımlı, tiki, concon ya da ne zıkkımsa, öyle olup, takıp takıştırıp sürüp sürüştürüp gezecektim. takıp takış takıştrmakta ve sürüp sürüştürmekte bi sorun olmadı velakin, tamamen eskiye yani, onyedi yaşımın en muhteşem zamanlarına dönmeye yeltenince ibrede biraz sapmalar oldu. öhm.(arada boğaz temizliyorum, zira bu yeni halime alışmaya çabalıyorum, kolay değil.)
  
  onyedi yaşımın en cvıltılı günlerinde üniversite birinci sınıf öğrencisi olup, vefakat fanusta yetiştiğimden, ankara da öncelik verdiğim ilk şey diğer kızların saçları olmuştu, anam ne renkler bunlar böyle? diye. kudretten kara olduğumdan bittabi saçlarım da gaaaaaayet siyahtı. takdir edersiniz ki siyah saç renk değiştirmek için en uygun renk değil.
  
  sonracıııma... ay ne anlatıyorum ben?! neyse işte, o zaman lacivert yapmıştım saçlarımı, şimdi de öyle yapmaya karar verdim. ve de halt ettim. kuaför salonlarından kayıtsız şartsız nefret eden ancak ve ancak el mahkum en geç on günde bir uğradığım yerler de olduğundan sevgili kuaförüm hatice hanımla saçlarımın boyanması için pazar günü sözleştik. saat 12 itibariyle ben kapıdaydım. da işte, benim saçlarımı kardeşim daha önce deneysel olarak önce turuncuya sonra da onu örtmek için mavi siyaha boyadığından önce ara ara açmaya karar verdik. ara ara açmadan önce de sadece tek bi tutam(aradan bi tutam) saçımı açmaya karar verdi: yaklaşık bi saat onu bekledik.
  
  sonra, durumdan hoşnut kalmasından mütevellit saçlarımın geri kalan aralarına da aynı işlem uygulandı, yarım saat. tabiy bu aralarda ben bi paket sigarayı yarıladım.
  
  sonrağ, saçlarımdaki paketler itinayla çözüldü ve görüldü ki ben kibariye'nin ilk haline benzedim! hatta şöyle diyim kibariyenin kötü bi kopyası. oy. sarı saç ve ara ara siyah saçlar... oy ki ne oy! bereket bu durum benim saçımın tümden laciverte boyanması ile son buldu. ha bu arada söylemiş miydim, saçlarım o paketli halde bir saat bekledi.
  
  bütün kafam deneysel laciverte boyandığında artık sadece kırk beş dakika daha vardı ve ben delirmeye bir adım daha yaklaşmıştım. ssayılı dakika çabuk geçiyor aybalalarım, o da bitti veeeee yıkandı saçlar. o da ne? siyah, nartanelerim nurtanelerim bildiğin siyah! e benim zaten saçlarım default olarak siyahtı, ben neden böyle çingiliz işkenceler çektim? bu soruyu sesli olarak hatice hanıma yönelttiğimde, 'kuruduğunda görücez', dedi.
  
  kurutmak dedin mi duracaksın. (es verdik.) bir de fönlenme ekledin mi, sen ona yarım saat de. neyse, sonunda siyaha yaklaşan lacivert saçlarımla kuaförümden ve artık benim popomun şeklini alıp ergonomik hale gelen iskemleden kalktığımda saat 17.30 idi. ben de hafiften tırlatmıştım.
  
  diyeceğim o ki, saçınız doğal haliyle güzel gadalarını aldıklarım, milletin, sevgilinizin ya da kendinizin dolduruşuna gelmeyin, böyle haltlar etmeyin.
  
  ha bi de, yıkandıkça saçım laciverte, oh beybi, yani benim istediğim tona dönüşecekmiş, bunu da minik bi sır verircesine kulağıma fısıldadı hatice hanım.
  
  şimdi burda o beş buçuk saatte, hatice hanımın test çözmeyen oğluna ve üst katındaki tatile yeni girmiş minik çocuğa neler ettiğimi anlatıp, şirretliğimi belli etmeyeceğim. ama şöyle diyim, gün sonunda hatice hanımın oğlu 192, üst kattaki çocuk iki saat rötarlı geldiğinden 97 soru çözmüştü. ben de görevimi yerine getirdiğimden verdiğim gururla indim merdivenleri. saçlarımı savurdum rüzgara karşı(yazar burada gerdan kıvırarak yazmaktadır.), şarkı da söyledim yağmura.
  
  ayrıca, kibariye'ye selam eder, o muhterem ellerinden öperim. ona röfle&sarı saç yakışıyor olabilir ama benim kara kaşlarım ve pek tabii saçlarım sarı için pek uygun değiller.