psikolojik travma

• travmatik deneyimlerin en çaplı dertleri yarattığı zaman elbetteki sonrası oluyor.
  
  psikolojik travmaların bazıları sosyal bağlamda embesilleştiriyor. konuşacak, neşelenecek, paylaşacak şey bulmakta sıkıntı yaşıyor ve pek çok kez, özellikle de sosyal iletişim alanlarında boş boş bakar bir hale geliyorsunuz. bu alıklığınızın karşınızdaki insanlarda yarattığı etkileri gözlemleyebiliyor ama kendi aklınızı kaplayan perdeyi bir türlü yırtamıyorsunuz. total performansınız geriliyor ve en kolay etkinliklerde bile sizi geriye çeken zorluklar deneyimliyorsunuz. daha fazla sıkıntı istemiyorsunuz ama sıkıntıyı sürekli daha da artan biçimde bulmaya devam ediyorsunuz, hatta üzerinize çekiyorsunuz.
  
  bir noktadan sonra bundan kurtulmak konusunda azim göstermeye başladığınız zaman da süreç üzerinize devrilmiş bir kamyonu kaldırmaya çalışmak gibi acı verici oluyor.
  
  gücünüzü yitirmeyip kaldırmaya devam etmek lazım belki de. ama açık ki, yük sizin çoğu zaman kaldırabileceğinizden ağır.
  
  işte "vinç fetişizmi" de burada başlıyor.