emin ali yasin ilköğretim okulu

• yıllar yıllar önce mezun olduğum okulum. sokağının diğer ucunda otururduk, ulaşmak basitti, öğretmenlerini çok severdim.
  lakin okulla ilgi öyle bir diyalog kalmıştır ki aklımda, her aklıma geldiğinde aptalca güldürür. okul çıkışında yolun hemen karşısında^* olan vedide baha pars ilköğretim okulu öğrencileriyle bakışlarla birbirimiz döverdik. bir keresinde de benim başıma gelmişti. akabinde en sevdiğim arkadaşımdan şöyle bir söz geldi ki güldüğüm kısım budur;
  -olm vedideliler bizim onur^*'a ters baktılar. mali^*'nin sınıfı halı sahaya çağıralım, maç çıkışında döveriz.
  o anda da gülmüştüm batu'nun bu sözüne, hala da gülerim. o maçın sonunda kol kola mahallemize geldiğimizi de hiç unutmam.
  (bkz: şu an ağlıyorum biliyor musun)