kötülüğün sıradanlığı

• en hak etmeyenine; onun gibi olmayarak kötü davranışlarına karşılık vermeme, onu umursamama ve bir nebze de olsa katlanabildiklerimize; belki bir gün anlar umuduyla bol keseden dağıtılan bir şans dahalar ya da her defasında karsidan gelen her olumsuz davranışı unutmak istemenin etkisiyle yinelediğimiz iyi olma arzusu, en azından bunun için çaba gösterme dirayeti. değer yargılarımız, erdemlerimiz...
  
  kötülüğün bayağılığı! iyiliğin asaleti!
  
  kötülüğe karşılık kötülükte asla eşitlik bozulmaz. iyilik ise her daim önde ve asildir. ve sadece iyi olana mahsustur. şu da unutulmamalıdır ki kötülüğün zıttı iyilik değildir! kötülük yapmamadır. kötülüğe karşılık iyilik yapıyorsan o insandan umudunu kesmemişsindir. bir ümit... ta ki ondan vaz geçene kadar. ya da en azından onun gibi olmayıp ne iyi ne de kötü olabiliyorsan işte asıl o zaman tam anlamıyla hafiflersin. acıtmaz artık hiçbir şey.
  
  "to possess wisdom and be of good judgement" yani erdem sahibi olmak, iyi-kötü ayrımını doğru yapmaktan geçer. seçimleriniz sadece sizi ilgilendirir ve özgür iradenizin sonucudur. öyle de olmalıdır. yaptırım ya da övgü siz umursasanız da umursamasanız da illa ki karşıdan gelecektir. bundan kaçış yoktur.
  
  bir de şöyle bir kitap var, ilgilenenlere:
  
  eichmann in jerusalem: a report on the banality of evil