the hours

• kelimelerin kifayetsiz kaldığı, boğazımın düğümlendiği film. dünyaya sadece kadın gözüyle bakan kadın filmlerinden birisi olarak görüp önyargıyla gitmek korkunç bir hata olur. kanımca üç yerin, üç zamanın ve üç kadının içinde bulunduğu döngü ne yavaş, ne hızlı, ne de sığdı. ayrıca, anlatmaya kalkışıldığında sayfalara zor sığacak olan virginia woolf un daha çok "anlatılabilmesi" için daha çok "görünmesi" gerektiği sadece bir yanılgıdan ibarettir, ayrıca bu aşamada işin içine iki içiçe öykü daha girince takdir edersiniz ki on saatlik bir film yapılamaz.
  
  tüm oyuncuların oyunculuğunun tartışmasız dudak uçuklattığı bu filmdeki semboller, imgeler, göndermeler, vs. sayısızdır ve her ne kadar bunları daha iyi anlayabilmek için biraz olsun virginia woolf un eserleri ve yaşamı hakkında fikir sahibi olup filme gitmek daha iyi olsa da, yazar ve eserleri hakkında tek kelime bilmeyen izleyicilerin de olaya "fransız kalmayacağı" aşikardır elbette.
  
  film şahsi kanaatimce nefis olmuş. ne eksik, ne fazla, ne boğucu, ne de duygu sömürüsü. tam anlamıyla insana neye uğradığını şaşırtıyor.