coquelicot-zaka kara

• epey duygusal ama tatlı da bir film. senaryosunda yıllar boyunca izleyip artık klişe olarak gördüğümüz ayrıntılar var, evet. hattâ insan bir yerden sonra tokyo'daki vakıf başkanının asıl baba çıkacağını bile düşünüyor. ama bu ufak tefek klişeler keyifle izlenmesine engel değil, zîrâ studio ghibli yapımları nevi şahsına münhasır güzellikleriyle ayrılan vaktin hakkını bir şekilde veriyorlar, bu film de başarmış bunu. ayrıca satoshi takebe imzalı müzikleri de pek güzel bu filmin. kulüp binası kadar idealist sakinleri de eksantrik, gülümsetiyorlar izleyeni. eskiye, geçmişe, tarihe değer verip sahip çıkma konusunda da güzel mesajlar veriyor bu tatlı film. 7/10 puanı hakederek almış yani.