much ado about nothing

• joss whedon versiyonu ile yine güldürmüş olan shakespeare başyapıtı. whedon siyah-beyaz fotoğraf işini iyi becermiş sanki, ya da bana fotoğraf estetiğini yakalamış gibi geldi bazı planlar. yalnız filmi izlediğim salonda başlangıçta hakim olan hava yüzünden beatriceciğimin güzelim nüktelerine tek başıma güldüm bir süre. neyse sonra aşıklara oyun etme kısmı başladı ve diğer bir efsane karakter dogberry ortaya çıktı da rahatlayıp kahkahaları koyverdim. bu arada fran kranz sevdiği kadına kur yapmaktan aciz, mıy mıy aşık claudio'ya olmamış, oysa gayet de iyi oynuyor. belki de ben claudio'yu sevmiyorum ama fran kranz'ı seviyorum ve onu o gıcık herif olarak görmek istemiyorum. işte öyle bir şey. nerdish bir rolde olmayınca yadırgadım mı nedir? amy acker burun farkıyla alexis denisof'tan önde. ama kimyası bu kadar tutan çift nadiren bulunur hakikaten. nathan fillion için söylenecek bir şey yok, o gönüllerimizin constable'ı zaten. yalnız beatrice-benedick atışmalarını seyrederken aklıma castle ile beckett gelmiyor değil. netice itibariyle gayet hoş bir uyarlama var, bu nasıl shakespeare diyenler, branagh'nın yıllar önce denzel washington ile keanu reeves'i kardeş yaptığını ve michael keaton'un görmelere seza dogberry performansını da unutmasınlar bir zahmet. ha bir de sigh no more ladies sigh no more... artık nasıl hoşunuza giderse...