bacak kıllarını almayan kız

• bakımlı olmak çok göreceli. türkiye'de orta sınıf için manikür pedikür çok normal, gündelikken ingiltere'de pek öyle olmayabiliyor (bu tarz hizmet sektörleri bu tarz ülkelerde baya pahalı. ortalama bi yerde kaş aldırmak 15 pound civarı diyeyim varın siz hayal edin manikür pedikür nasıldır.)
  veya kimileri saç boyamayı bakımlı olmak klasmanında değerlendirirken kimisi yapay, kokoş bulabiliyor.
  
  güzellik-çirkinlik de göreceli. saç, göz veya ten rengi olsun, kilo olsun zamana, yere göre çok değişiyor. (bkz: ten/@aphrael) (bkz: zayıf erkek/@aphrael)
  
  fakat pisliğe gelecek olursak dünyanın çoğunda 1900lerin ikinci yarısından beri vücut kokularının fazlalığı pis kabul ediliyor (1900lerin ortalarında yapılan deodorant reklamları bu algıyı oturtan başlıca şey. babam bile onun küçüklüğünde sigara kokmanın karizmatik bişi olduğunu hatta tütün gibi kokan parfümlerin popüler olduğunu söyler. evet sigara 1900lerin ilk yarısından da sonra pis kabul edilmeye başlandı.)
  
  yani sevgili romalılar, lütfen götünüzden element uydurmayın. gelip şu kıza pis demeyin. tamam biliyorum siz kötü, çirkin, bakımsız manasında pis diyorsunuz ama öteki kelimeleri tercih edin. çünkü pis ilk anlamıyla o kadar göreceli bi kavram değil, ve onu kastettiğinizi zanneden, daha da kötüsü ciddi ciddi onu kasteden bi sürü salak var ortalıkta.
  
  ha bu kızı bakımsız, çirkin bulan arkadaşlar erkeklerin kıllarını iyi bir şey olarak görüyorlarsa seksist olduklarını da belirteyim.
  (bkz: toplumsal cinsiyet/@aphrael)
  
  kılı beğenirsin, beğenmezsin, kendinde sever/sevmezken ilgi duyduğun yönelimde tersini hissedebilirsin. ama gözün dönüyorsa ve hakaret yağdırasın geliyorsa normal olduğunu zannetme. herkesi kendi gibi sanan ilkel kabile insanının bile bi sempatikliği var, senin yok.
  
  (bkz: kıl/@aphrael)