soshite chichi ni naru

• cannes etiketiyle sunulunca harika bir film izleyeceğinizi sanıyorsunuz. oysa ki bu film yerine aynı konulu ve böyle bir konuya daha insana özgü tepkilerin verildiği le fils de l'autre'yi elli kere izlemeyi tercih ederim şahsen.
  
  filmde çocuk oyuncuların doğallığını, mimiklerini ve elbette japonca dinliyor olmayı sevdim. bir de filmi izlerken biz türk izleyici kitlesi olarak japon izleyicilerin güldüklerinin tekine bile gülmedik. kültür dedikleri bu olsa gerek.
  
  (bkz: 10. istanbul japon filmleri festivali)