saç boyatmak

• hayatımda iki kere seneler önce yaptığım eylem. onda da saçımı pembe gibi kırmızı gibi arasan bulamayacağın çok tatlı bir renge boyatmıştım. bir süre çizgi film karakteri gibi gezdim. daha sonra boya aktı, saçlarım yavruağzı mı desem turuncu mu desem öyle bir renk oldu. bir süre de tımarhane kaçkını gibi gezdim. en sonunda simsiyah boyattım tekrar ve bir daha da bulaşmadım boyaya. şu anda liseden beridir sahip olduğum beyaz saçlarım iyice artmış durumda ve çevreden zaman zaman 'saçını niye boyatmıyorsun?' gibi sorular geliyor. saç boyatmanın neden bu kadar gerekli görüldüğünü anlamıyorum ki bence beyaz saçlar hoş görünüyor. aslında mesele şu ki, makyaj, oje, boya gibi şeylerden son zamanlarda çok soğudum. tamam, güzel görünüyor da, bu kadar zahmete girmeye değiyor mu yani? çok anlamsız geliyor. sürekli saçını boyatmak, makyajını kontrol etmek, saatlerce ojeyle uğraşmak insanın kendi kendini hapsettiği bir çeşit esaret değil mi? bu kadar çok insan tarafından bu kadar benimsenmesi ve alışkanlık haline gelmesi çok ilginç.