çocukluğu özlemek

• yaşanacak en keskin özlemdir. özlediğiniz eski bir aşık olsa onu bulursunuz, ölmüş bir yakınınız olsa mezarına gidersiniz, yaşanmamış bir şeyi bile özleseniz düş kurarsınız. ama çocukluğumuz hem en bize ait olan hem de asla sahip olamadığımız bir şeydir. zamanın içine gömülmüştür, muğlak anılarımızla canlandırmaya çalıştığımızda yüreğimizi burkar, gözümüze kocaman görünen evimizin, genç ebeveynlerimizin, küçük kardeşimizin görüntüleriyle yaşanmış anılardan çok eskiden izlenmiş bir filmi hatırlatır, üstelik o filmi hiç bir arşivde bulmak mümkün değildir artık. çocukluğunuzun geçtiği yere de gitseniz hiçbir şey aynı değildir, elektrik telleri yeraltına çekilmiş, telefon kulübeleri kaldırılmış, komşular taşınmış, kimliğimizin zeminindeki coğrafi alan, yeni zamanlar tarafından istila edilmiştir.
  çocukluğumuza ait hiçbir şey eskiden olduğu gibi kalamaz; babamızdan ilk o zaman dinlediğimiz şiirler, annemizin söylediği şarkılar, üniversite öğrenciliğimiz boyunca defalarca çilingir masalarına meze olmuş ve anlam kaymasına uğramıştır, o zamanlar sevdiğimiz akrabalardan sıkılmışızdır, o zamanki arkadaşlarımızdan kopmuşuzdur. bir zaman için bu kopuş oldukça normal ve istenir bir durumken, bir gün pat diye çocukluğunuzdaki bir anıya dönersiniz. o anı içinde pencerede akşam esintisiyle havalanan tülleri ve o gece gördüğünüz yıldızı bile bugün gibi hatırlarsınız, ama artık ne esinti aynı esintidir, ne de yıldız aynı yıldız..
  belki çocukluğu anımsamakla özlemek arasındaki fark bu. anımsamak bizi acıtmaz ama özlemek, asla dönemeyeceğimizi hissettiğimiz zamanlarda olur sadece. çocukluğumuz, bizden kopmuş, bir yerlerde kalakalmış yarım bırakılmış bir aşk gibi yorar bizi özledikçe.
  (üstelik yaşınız ne kadar büyükse, çocukluğunuz o kadar güzeldir, toplum daha güzeldir çünkü küreselleşmeyi, azmış ekonomik rekabeti, postmodernizmin parçalanmışlığını tanımadığımız ve modernizmin içinde, ama neyin içinde olduğumuzu farketmeden yaşadığımız, sükunetli, yerel zamanlarda)
  velhasılı kelam, çocukluğumu özlettiniz bana.