ölmeye hazır hissetmek

• genelde ağlama krizine girdiğimde kendini hissettiren duygudur. hele birisinde hıçkırıklara boğulmuşken ve yan odada ailem varken, kendi odamda bulunan tüm ilaçları çalışma masama dizip hepsini içmem durumunda öldürme olasılığı var mı yok mu diye hesap yapmışlığım bile vardır. panik atak olmam nedeniyle o dönemde antidepresan da kullanıyordum. ilaçların birbiriyle etkileşimi durumunda öldürmeyip süründüreceğine kanaat getirip ağlamayı kestim ve sakinleşmeye çalıştım. bu olaydan sonra 3-4 kez daha yaşamımı sonlandırmayı düşündüğüm oldu.
  
  velhasılı kendi hayatına son veren insanların ne hissettiğini, nasıl bir psikoloji ve ruh hali içerisinde olduğunu kestirmek zor. bu duyguyu yaşamayan anlayamaz. dolayısıyla insanları yargılamamak gerektiğini düşünüyorum. intiharı meşrulaştırmaya çalıştığımı düşünmenizi kesinlikle istemem. bu hissi bir kez bile tatmış olan varsa önerim; hayatınızı iyileştirmek için çaba gösterin! ölümü düşünmenize neden olacak kadar kendinize boş zaman bırakmayın! yalnız da olsanız kendinizi mutlu edecek şeyleri keşfedin ve çok büyük beklenti içerisine girmeden hayattan keyif almayı deneyin!
  
  edit: mehmet pişkin'in intihar notu! >>> tam da bahsettiğim şey!