varoluş acısını dindirmenin yolları

• bu konuya az çok değinen çeşitli filmlerden hareketle 10 maddede;
  
  1 - into the wild misali, teknolojiye bulanmış dünyayı bir yana bırakıp doğaya karışarak,
  2 - naked misali, hiçbir şeyi umursamayıp hayatı ti'ye alarak,
  3 - det sjunde inseglet (yedinci mühür) misali, çeşitli soruları kendimize ve başkalarına sormaktan korkmayarak, dinsel konularda analitik sorgulamalar yapmaktan kaçınmayarak,
  4 - existenz misali, kendimizi sanal dünyaya kaptırmayıp gerçeklik karmaşasında kaybolmayarak,
  5 - truman show misali, mutluluğun büyüsüne kapılmayıp gerçeği kovalayarak,
  6 - pleasantville misali, yaşamın sadece siyah- beyaz değil, renkli yanları olduğunun da farkında olarak,
  7 - dogville misali, insanın yüce bir varlık olmadığını ve nereye giderse gitsin, yine aynı insanlarla karşılaşacağının farkına vararak (benzer biçimde, kavafis'in "kent" adlı şiirini (#48560454) tavsiye ederim ^*),
  8 - dark city misali, kaderci anlayışı reddedip irade gücümüzle karanlıkları yırtarak,
  9 - a clockwork orange misali, mekanik olmadığımızın ve hatalar yapabileceğimizin olgunluğuna ulaşarak,
  10 - brazil misali, bir insanın kimlikten veya istatistiklere eklenecek kavramdan ibaret olmadığına kanaat getirerek
  
  belki varoluş acınızı tamamen dindirmez ama kesinlikle hafifletebilirsiniz.