45 years

• bu filmi seyredeli epeyi bir süre geçti üzerinden. zaman zaman bazı anlar ve sahneler geliyor aklıma hala. charlotte rampling'in oscar almasını çok isterdim bu filmle. hayat bu, olduğu gibi akıp gider, mutlusunuzdur, neden ve nasıl olduğunu bilmeseniz de akışına bırakırsınız, "settle" edersiniz.
  
  peki ya 45 yıllık evliliğinizin arifesinde yaşadığınız ve bildiğiniz her şeyin çok da farklı olduğunun farkına varsanız? yine aynı ahenkle devam edebilir misiniz o çok alıştığınız hayata, dinamiklerine? bilmiyorum, ben böyle bir şaşırtmacayla karşılaşsam aynen bu filmdeki kadın gibi davranırdım, aynen bu şekilde tepki verirdim gibi geliyor.
  
  çok seviyorum böyle hikayeleri, bizden, ondan, bundan, o kadar yakın ki. biraz da yaş almanın etkisiyle daha çok değer veriyorum sanki anlatılan bu hayat hikayelerine, o kadar uzak ama bir o kadar yakın...