the dressmaker

• filmin dayandığı en temel nokta tilly'nin annesinin de söylediği gibi ''onlar için çalışıyorsun ama ne yaparsan yap seni sevmeyecekler'' 'dir. güzel kelimesi az bence muhteşem bir film. imdb 'de puanı da 7.1'dir şuan için.
  temeli güzel olduğu kadar karakterleri de oldukça sağlamdır.
  yalnız çocuğunu büyütürken hiç bir şey yapmasına gerek kalmadan yaşadığı çevrede 'yollu, yoldan çıkmış' diye etkilenen kadın,
  haliyle bu kadından olduğu için dışlanan çocuk (babası tarafından bile),
  tüm şeytanlıkları yapıp nasılsa toplumda bu kişiler etiketli diye suçları bu insanlara atan iyi eğitim görmüş (buradaki topluma göre) başka bir kadın,
  elinde karşısındakine yardım edecek çare bulunmasına rağmen karşısındakinin düştüğü durumu tanrı'nın cezası diyip hiç bir şey yapmayan adam,
  yeri geldiğinde karısına raporlu delisin diyip yeri geldiğinde (diğer kadınlarla da ilişki yaşamasına rağmen) ilacını verip uyutarak ilişkiye giren sapık, ruh hastası koca,
  geldiği yeri unutup ona yardım edenleri daha çok ezen 'nankör' bir sindirella,
  büyük bir aşk sunup her şeyi yoluna koymuşken tam tilly'i lanetten kurtarmışken aniden ölen bir superman,
  ve sürekli insanları değiştirmek için çırpınan, onu sevsinler diye uğraşan, önce laneti, tüm suçu kendinde gören; sonra aslında cehennemin kendisi değil de başkaları olduğunu fark eden her şeyi kül eden bir kadın. ''till dunnage, is no longer cursed''
  
  oldukça başarılı bir yapıt olmuş, kate winslet 'in o duru güzelliği ve başarılı oyunculuğunu izlemek de ayrı bir keyif oldu.
  
  edit: fondaki müzikleri de inanılmaz güzeldir.