david gilmour solo atarken saygı duruşunda bulunma

• zamanin berisine de otesine de atilsa umrumda olmayacak bir entry girecegim buraya.
  
  david gilmour'un attigi sololar karsisinda saygi durusunda bulunmadim ama basim iki elimin arasinda agzim acik gozlerimde gozyaslariyla oylece baktim iste. bu ses benim onumde yaratiliyor inanabiliyor musun? diye dusundum. evet cok itici gelebilir bu yazdiklarim. alt tarafi iyi bir sanatci yani. degil mi. 2015 verona, 2016 pompeii, ikisinde de belki 10 metre mesafeden dinledim, daha az da olabilir. bircok insanla tanistim, hatta pompeiide ayiptir soylemesi bir bilet 300€ civari olmasina ragmen kucuk cocugunu almis omzuna koymus bir baba vardi onumde bir sey goremiyordum, hicbir sey demedim. 72-73 yasina gelmis olmasi lazim. ne kadar omru kaldi bilmiyorum acikcasi roportajlarinda da cok karizmatik cok pazarlama harikasi biri degil. belki performans acisindan cok iyi bir gitarist de degil ancak sozkonusu kompozisyon oldugunda ondan iyisini dinlemedim. tuylerimi diken diken eden 8-9 sarki biliyorum hepsi de bu adamin elinden cikma. iyi ki varsin ve iyi ki bana gitari sevdirdin davut baba, saygi durusu degil seni put yapip sana tapiyorum.