fakirlerin zenginlerden daha milliyetçi olması

• tarih boyunca milliyetcilik aslen pek olmamıştır. çünkü milliyet kavramı din kavramına göre daha geçişken olmuştur üstelik eski dönemler hükümdarın kabiliyeti ölçüsünde yasaları uygulamış,refah yaratmış insanlarda aidiyet bağları kurulmasını sağlamıştır.
  
  bu geçişkenliğe bin yıl önceden misal olarak bizans döneminde manuel komenos başta iken danişment emiri bizans ile selçukluya karşı savaşmış, hatta bir önceki savaşta selçuklu yanında olan sonraki savaşta selçuluya karşı savaşmış , devrisinde bizans ile selçuklu gidip macarlara karşı savaşmıştır,ıı.kılıçarslan'ın işleri. milliyetcilik kavramı daha çok ulus devletlerin keskin sınırları olduğu ve bu sınırları geçmenin bir takım hukuki işlem gerektirdiği günümüzde daha yaygın daha kuramsal bir hale gelmiştir.
  
  günümüzde ise milliyetcilik genelde fakir kesimlerin bir nevi az paraya razı olması için önlerine getirilen fedakarlık yöntemlerinden birisine dönüştürülmüştür. bu anda eğer parası olan adamların ya da yönetim katında bulunan kişilerin attığı nutuklara bakarsanız çok milliyetcidir ama iş zora girdiğinde ilk yaptıkları da çocuklarını ailesini bu durumdan mümkün olduğu kadar uzak tutmak için para ve nüfuzlarını kullanmaktır.
  
  bir anlamda bakarsanız para ve nüfuz zaten rahat yaşamak ve gerektiğinde kendinizi,ailenizi sevdikleriniz beladan uzak tutmak için değil midir. hülasa milliyetcilik yani işin teorisyenliğini yapmak ile sokakta bizatihi korumak arasında fark vardır ve genelde de bu tarz teoriler sarayda yaratılsa da koruyan uğruna savaşan fakir kesimler olmuştur.