orgazmdan daha zevkli anlar

• bizim çocukluk zamanlarında akülü arabalar tarla parası... alamıyorlar. bizimkiler çocuk dergilerinden akülü araba için kupon toplayıp mektupla çekilişe katılırdı. ben de o dergilerde çekilişle tanıtılan akülü arabalara bakıp hayal kurardım. üç çeşidi vardı. vosvos, jeep ve bir de yarış arabası... yarış arabasını severdim. önünde koca bir motoru vardı. hemde iki kişilikti. arkadaşlarımı da gezdirebilirdim... daha akülü araba alınmadan ona evin bir köşesinde gizli gizli park yeri hayal eder, orasının mümkün mertebe boş durmasını sağlardım... daha araba alınmadan hayalimde yollarda gezer akşam olunca da onu yıkar temizlerdim. akülü arabam olunca onu yıkamak için annemden araklayıp sakladığım bezlerim bile vardı. bir gün bana lazım olacaklardı. saklardım o bezleri... uyumadan önce dergilerdeki resimlere bakar, en çok sevdiğim modelin resimlerine bakıp tekrar tekrar hayal ederdim. onu hayal etmek müthiş zevkliydi. ama diğerleri de çok güzeldi. eğer yarış arabası değil de vosvos çıkarsa gene çok sevinirdim... çekilişin ne zaman nasıl yapılacağını bilmez, her gün çekilişi kazanacağım hevesiyle sıkılmadan beklerdim...
  
  gel gelelim bizimkiler bana hiç akülü araba alamadı. şans işte, çekilişle de tutmadı... yıllar geçti büyüdüm, çalışmaya başladım, evlendim ve çocuğum oldu. belki 5-6 yaşlarıma ait anılarımdan neredeyse her şeyi unutmama rağmen 30 yaşıma geldiğimde o kurduğum hayalleri hala unutamadım...
  
  bir sabah erkenden kalktım. sabahın köründe gidip güzel bir akülü spor araba aldım. benim resmine bakıp iç geçirdiğim arabaya çok benziyordu. eve getirip koca kutuyu salonun ortasına koydum. 4 yaşındaki oğlumun yatağına gidip onu öperek uyandırdım ve ona bir süprizimin olduğunu söyledim...
  
  uyandı oğlum. uyku sersemliği ile yalpalayarak salona gittik beraber. salondaki kutuyu görünce önce anlamadı ne olduğunu. içindekini gördüğünde de 4 yaşındaki oğlumun sevinçten eli ayağı titriyordu, uyumaktan şişmiş gözleri ışık saçıyordu.
  
  bende nasip olmamıştı o duyguları yaşamak. ama oğlumu izlerken sanki kendi çocukluğumu izliyor gibiydim. aynı benim gibi seviniyordu...
  
  rahmetli babamla arabayı kurmayı hayal ederdim. aynı benim hayalimdeki gibi oğlumla beraber arabasını kurduk.
  
  hayalimde evin istediğim bir köşesini garaj yapardım dedim ya, izin verdim istediği yerde durabilirdi akülü arabası. salonun ortasında televizyonun yanını seçti... ben de öyle hayalini kurardım...
  
  olmayan arabamı yıkamak için ayırdığım bezler gibi oğlumun da bezleri var. arada sırada arabasını siler temizler aynı benim hayalimde yaptığım gibi...
  
  şimdi düşünüyorum da. oğlumun hayalini gerçekleştirmenin bende bıraktığı mutluluk, yaşamım boyunca hissettiğim sayılı mutluluklardan birisi. ve evet oğlumun mutlu olduğunu görüp onu seyretmesi, seyrettikçe kendi çocukluğumu görmem ve bunu izlemek müthiş keyif verici...