kabuk

• hikayesi, kurgusu, anlatımı bir yana en çok kapak tasarımını sevdiğim roman.
  
  üç kuşağın hikayesi karışık bir şekilde kahramanların ağzından anlatılıyor, 30-40 sayfa sonrasında da karakterler oturmaya başlıyor.
  
  yaşadıkları şeyler ile deliren kadınların dilinden sıradanlığa duyulan özlem güzel anlatılmış. sanırım en çok o kısımları sevdim. bir yerde börek yiyen insan sıradanlığından bahsediyordu mesela.
  
  "hayat bazen işte böyle böreği tüm kaygılardan uzak yiyebilmekten ibaret..."
  
  umarım delilik denen şeye hiç bulaşmadan göçer gideriz şu hayattan.