simulation theory

• çok da mattah bir albüm olmasa da drones'dan daha iyi olduğuna kanaat getirdiğim yeni muse albümü.
  her ne kadar drones'da severek dinlediğim the globalist, the handler gibi şarkılar olsa da revolt, mercy gibi facialar da vardı. ayrıca albüm yeni hiçbir şey de sunmuyordu.
  ha bu albümde de get up and fight gibi muse'a yakışmayacak ucuz pop şarkıları olsa da genel itibariyle drones'dan daha farklı bir albüm olmuş bence.
  
  bu albümle ilgili rahatsız edici iki konuysa:
  
  1. tüm şarkılardaki dıp-tıs dıp-tıs veya trap kıvamındaki elektronik davul. sırf bu yüzden the dark side gibi şarkılardaki karanlık hava bozuluyor. thought contagion gibi şarkılar da konserlerde çok daha iyi oluyor örneğin.
  
  2. konseptin ucuzluğu. muse'un black holes döneminden beri hep bir ''illuminati, haarp, anamızı düzüyorlar'' tarzı conspiracy içerikli şarkıları olmuştu. bu albümde ise bu görece ''ergen'' tema kurt adamlar, zombiler, ucuz bilim kurgu klişeleri gibi ögelerle harmanlanarak ergenliğe değil, 10 yaşındaki twilight hayranı kız seviyesine çekilmiş vaziyette. o klipler size yakışıyor mu matt efendi?
  
  bir röportajında matt hayranların her yeni albümde şikayet ettiğinden, hiçbir şeyi beğenmediklerinden ve değişime kapalı olduklarından yakınıyordu. acaba hayranlar değişmenizden değil de tabiri caizse ''ucuzlaşmanızdan'' şikayetçi olmasın? neden sound olarak farklı olmasına rağmen the dark side bu kadar sevildi? kimse demiyor ki size her seferinde ilk albümleri ısıtıp ısıtıp önümüze koyun, tabi ki değişeceksiniz. şahsen tabiri caizse ''taptığım'' bir albüm olsa da grubun yeni bir origin of symmetry çıkarmasını istemem. albüm bir yere gitmiyor sonuçta, isteyen tekrardan dinleyebilir. yapılmış bir şeyin tekrardan yapılmasının bir manası yok.
  sorun şu, the beatles da değişti, opeth de değişti, david bowie de değişti, lakin hiçbiri müzisyenliğinden, sanatçılığından ödün vermedi. değişiminden kastı ''radyo grubu'' olmak olan genesis gibi efsanevi gruplar hitleri ile aktif olduğu zaman zarfında büyük bir ün yakaladı, yıllar içindeyse tüm büyük hitleri unutuldu, sadece sanatsal yönü baskın albümleri ile hatırlandı. maalesef muse'a olacak olan da bu. yıllar sonra muse'un büyük bir grup olarak hatırlanacağı kesin, ancak efsane olarak anılacak albümleri simulation theory gibi albümleri değil, origin of symmetry, absolution gibi albümleri olacak.