jean-pierre leaud

• ayni zamanda 13 yasina geldiinde toplam 5 tane yatili okuldan kovulmus olan insan, son kovuldugu okuldan sonra gazete ilaninda gormus 400 coups filmine genc oyuncu arandigini, telefon acmis, kismet iste,
• "truffaut babamsa godard amcamdır" demişliği vakidir.
• les quatre cents coups'u tek basina goturen. daha o yasta karizma sahibi ve cok cok iyi bir oyuncu. bitirim. zipcikti. koyu bir sosyalist. devrimci. marlon brando'ya olan asiri hayranligindan oturu dernier tango a paris'nin cekimlerinde onunla karsilasmaktan bile korkan nev'i sahsina munhasir kisilik. hatta kendi sahnelerinin cekimlerini brando'nun calismadigi cumartesi gunlerine denk getirtmis ve boylece iki aktor hic tanismamistir.
• gercekten metod aktorlugu diye bir sey varsa eger ve bu adamin metodunun defterini ele gecirirsen yine de bu adam gibi tuhaf bir oyunculuk cikaramazsin. yillarca yeni dalganin emrinde hep ayni buyumeyen, hayalleriyle hayata meydan okuyan cocuk-genc-adam karakterini oynayan aktorumuz isin nihayet bokunu cikarip bertolucci'nin de oyununa geldigini sandigim paris'te son tango filminde kendi kendiyle dalga gecmeyi de basarmistir.
  truffaut'nun anjelik sandvic suratina benzer suratiyla acayip bir alter egosudur sinema tarihinin. truffaut'nun baharati az gelmis bir klonu gibidir surati, fizigi. garip bir huyu vardir, truffaut filmlerinde, kimi sahnelerin sonunda guler ve orada cut gelir. karakteriyle siniklesen bir aktor mudur, yoksa karakterin kendisi midir gulen anlasilmaz. en komigini bir go kart pistinde arabayi durdururken gordum. neredeyse, kameranin yanindaki truffaut'ya bakip guluyordu. cogu zaman kosar filmlerde. cok karsidan karsiya gecmisligi vardir kamera onunde. kameraya lastikle bagli gibidir. sevimlidir, iyi aktordur, iyi bir arkadastir.
• les quatre cents coups (1959)
  masculin feminin (1966)
  lamour a vingt ans (1962)
  baisers voles (1968)
  gibi fransiz yeni dalga filmlerinde oynamis, bunun disinda
  dernier tango a paris (1972)
  'da da boy gostermis,
  1944 paris dogumlu,
  bu seneki film festivalinde
  le pornographe (2001)
  filmiyle istanbulun beyazperdelerini senlendirecek, hayli onemli rolleri baasariyla ustlenmis, ozellikle birden fazla filmde --les quatre cents coups, l'amour à vingt ans, baisers volés-- canlandirdigi ve truffaut'nun alter-ego karakteri olan antoine doinel ile kendisini unutamayacagimiz aktor.
• françois truffaut'nun beyaz perdede kendini ifade edis bicimi olarak nitelendirilebilecek aktör. bir cesit yeni dalga larry david- george costanzaolayi.
• jean pierre leaud'un suratı hep serinkanlılığın da ötesine geçmiş ve ifadesini kaybetmiş gibi durur, daha doğrusu ifadesi tektir ve her daim düşündüğü bir şey var iken, baskın dış dünyanın fiziksel varlığı ve kendisinde uyandırdığı hisler son tahlilde kendisini tefekküründen alıkoyan sokaktaki gürültülerden ibarettir, bu nedenle kendisine karşı ancak yarı-yarıya etkili olabilen ama yine de aklını asıl işinden ayartacak kuvveti olan dış dünyaya karşı takındığı surat ifadesi hem şaşkın (kendisine şaşırmaktadır) hem de gülünçtür (düşünen insan için hayat gayet gülünçtür).
• bu hafta görüldüğü filmler:
  
  mata hari : açılış sekansında, garson rolünde jeanne moreau'nun önünden geçer, ona göz kırpar.
  pierrot le fou: ferdinand pierrot, bacağını ön koltuğa atmış sinemada film seyretmektedir. bacağının altında leaud dikkatle çerçeve dışına bakmaktadır.
• truffaut'nun alter egosu olarak pek sıkıcıdır bence, boyumdan büyük laf etmiş olmak istemesem de napayım, kendi haliyle daha eğlencelidir jean pierre leaud. hele les angles et deux bilmemne bilmemne isimli süper sıkıcı jules et jim çeşitlemesinde dayanılmazdır, allah ne verdiyse pataklayasınız gelir. buna karşılık bir truffaut filminde ilk defa kendini oynadığı la nuit americaine'de ve bilimum jean luc godard filminde müthiştir. talking heads'e solist olabilecek düzeyde nevrotik, takıntılı, absürd derecede öfkeli ve dengesiz, manik depresif adam rollerinde insanı gülmekten yerlere yatırabilir.
• weekend'de de bir gorunup bir kaybolan sirinlik muskasi.