kokulu silgi

• zamanında üstünde arı maya resmi olan yeşil pempe ve sarı renkli silgiler vardı.en güzeli yeşiliydi elma elma kokardı.kanser yapıyo filan diyolardı abuk subuk ama hiç elma kokulu silgiden kanser olanı duymadım.cikletten çıkan dövmeler için de uyuşturuculu diyolardı zaten
• efendim sene bin üç yüz küsur, mütareke yılları. portakal, elma, ayva, ceviz, fındık, fıstık eşliğinde ve çoşku içinde yerli malı haftası kutladığımız devirler... ilk mektep talebesiyiz. geçtim kokulu silgiyi kokusuzundan bir tane alıp ortadan bölmüşüz. abimle kardeş payı hesabı kullanıyoruz. kurşun kalemlerimizi babamız çakısıyla açıyor, yok öyle kalemtraş falan... evde fasulyeler kaynatılıp soğutulmuş sonra ortadan bölünmüş ve küçücük sevimli bir bez torbaya konmuş. sayı çubuğu da ne ola ki, babam sağda solda topladığı ince ve düzgünce ağaç dallarını mümkün mertebe eşit boyutlarda dizmiş, yoğurtçu paladan aldığımız paket lastiği ile deste yapmışız. günler bu günler yani. derken yanımızda oturan arkadaş sürgülü kapaklı tahta kalem kutusundan pembe bi şey çıkartıp sıraya koyar. erdem kırtasiyeye kokulu silgiler gelmişmiş de bu da 25 kuruş verip almışmış da onu anlatıyor havalı havalı. izin verdi silgiye doğru uzandık, aldık. amanın yumuşacık pembecik şeker mi şeker bir şey. bu, bu, bu silgi değil... başka bir şey...
  hayran hayran bakıyoruz pembe, yumuşak, üstelik silgi dene bu nesneye. burnuma yaklaştırdım. yarabbim! ne güzel kokuyor. parfüm diye bir şey görmemişiz, duymamışız bile. tütün kolonyası hadi biraz daha ileri gidelim beyaz zambak kolonyası kokusunu biliriz o kadar .. haaa unutmayalım bir de gönen geceleri var, yeşil renkte bir kolonya. balıkesir'in esmen kolonyasının adını duymuşuz ama nasıl kokar onu da bilmiyoruz.
  "ayyy bu çok güzel kokuyor, şeker gibi..." arkadaş mağrur ve mutlu bakıyor. (birazdan silgisinin başına geleceklerden habersiz garibim) şeker olarak gönderme yaptığımız da kızamık şekeri, pembedir ya hani. "çok güzel kokuyor şeker gibi" hala mağrur ve mutlu. çocuk aklı dayanamadık ucundan birazcık ısırdık. hakkatten de şeker mi acaba diye tabi. deneme yanılma dünyası bu dünya. öyle öyle öğreneceğiz ya.
  
  ısırmamla o mağrur ve mutlu ifade afallıyor ve dudaklar bükülüp ağlamaya başlıyor arkadaş. "ısırdın işte ısırdın bana ne bana ne ben silgimi isterim. 25 kuruşa almıştım ben onu..."
  o ağlar silgimi ısırdın 25 kuruş isterim diye. ben ağlarım ben 25 kuruş nerden bulup verecem sana diye..
  ısırdığım parçayı yapıştırmaya çalışıyorum. olmuyor. zaten ufacık bir parça. iki satır yazı silse o kadar zayiat olacak silgide. hepi topu bu kadar verdiğimiz zarar.
  olaya öğretmen de karıştı. gerisini hatırlamıyorum. susturulduk bir biçimde. galiba arkadaş ikna edildi zayiatın çok olmadığına. bize de özür diletildi falan. hayatımdaki ilk özür dileme olayımdır. bi daha silgi ısırmak mı tövbeler tövbesi... al silgini başına çal... yedik sanki...
  bir sürü silgim var şimdi. hepsi kokusuz ve renksiz. silgi gibi silgi işte... silgiye kaleme koku verip de maymun eden zihniyeti bir kez daha burada şiddetle kınıyorum. ulan bi silgi koksa ne olur kokmasa ne olur? kokulu silgi dendi mi tırsarım.
• diğer arkadaşları koklamasın, çalmasın filan diye üstüne tüküren tipler vardı. fantastik tipler de her akşam parfüm deodorant sıkıp filan getirirdi.
  
  ha bence kokulu silgiden ziyade bir silgiyi eğlenceli kılan uçlu kalem arka kapağı ile silgiyi delerek tom ve jerry peyniri haline getirmekti. kimi de delerdi boynuna asardı.
  
  (bkz: silgi delmek)
  (bkz: boyna asılmış silgi)
• ilkokul çağlarımı hatırlatan enfes koku. ilkokul çağı derken sanki taş devri tandansı yakalar gibiyim. taş devrinde hiç bulunmadım, bulunmak da istemezdim. derste canım sıkılır koklardım. hödük sınıf arkadaşıma kafam atar koklardım. sınavda dört işlem beni gererdi, gene koklardım. koklardım sakinleşirdim, üzerindeki arı maya da "sakin ol tosunum" diye telkinde bulunurdu bana. sayesinde bir ara keş gibi dolaştım okulda. sonrasında 'kokulu silgi kanser yapıyor' diye bir söylenti çıktı. annem "oğlum şunu zırt pırt koklama, kanser yapıyormuş" diye çok tembihledi. soğudum kokulu silgiden.
• ari mayali silgilerin en guzel kokani sari olaniydi, ama pembe ve ye$ili de guzeldi. kucukken (ilkokul 1'de) silgimi yerlere atip oğlanlara toplattirirdim. kokulu silgi bana hep etrafta silgimi bulmak icin ko$u$an minik cocuklari hatirlatir.
  artik satmiyorlar maalesef.
• küçükken kullanmaya kıyamadığım üzerinde yeşil bir kurdele şekli olan sarı bir kutudaki, yıldız şeklinde çizgili sarı silgimdir. şuan kim olduğunu hatırlamadığım, fakat o zamanlarda çok sinirlendiğim, muhtemelen kıskanç bir arkadaşım yepyeni duran yalnızca koklayıp koklayıp kendimi mutlu ettiğim silgimi kullanmış beni de daha o küçük yaşımda hırs ve öfke dolu düşüncelerin kucağına atmıştır.
  
  (bkz: bu da böyle bir anımdır)
• başta muz kokulular olmak üzere kokulu silgileri pek çok severim. okula giderken ne çok kokulu silgim olurdu benim. birazını ailem alırdı, ama birçoğunu arkadaşlarımdan çalardım... gizlice... çaldıklarımı evde saklardım. kimse bulamazdı onları.
  
  sonra... benden daha büyük bir hırsla kokulu silgilerin peşine düşen o "şey" girdi hayatıma... hazine değerinde bir kokulu silgi zulam olduğunu biliyordu. ve onun peşindeydi. amacına ulaşıncaya kadar vazgeçmeyeceğini ve bunun için en dehşetli yollara başvurabileceğini anlamıştım. bir gece yarısı su içmek için mutfağa giderken, annemle babamın uyuduğu yatak odasının kapısında gördüm onu. bana bakıyordu. çirkin ama çocuksu yüzünde korkutucu bir gülümseme vardı. iki elinde birer balta tutuyordu. sessizce fısıldadı bana... "eğer onları getirmezsen kapıyı açacağım."
  
  silgilerimi vermedim ona... kapıyı açtı... bu kadar dehşetli bir işi bu kadar çabuk ve sessizce halletmesi karşısında hissettiğim "hayranlık"... o gece ve sonrasında yaşadığım hiçbir acının şiddeti, bu hayranlıktan daha büyük olamadı. işte bu yüzden... kokulu silgilerimi "ona" asla vermeyeceğim...
• üstünde (bkz: arı maya) olanları favorimdir.
• işte buydu. fabrikada yakın zamanda imal edilmiş plastik kokulu çanta ve suluklarla birlikte, ıslak çam kokulu tahta kalemlerle birlikte ilkokulda okulların açılacağını hissettiren heyecandı.
• aklıma "arı maya"lı yeşil ve pembe silgileri getiren silgidir.